Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde kalbur saman içinde çiftliğin birinde yaşayan genç bir at varmış. Bu atın adı Demo imiş. Demo çok açgözlü bir atmış, hiçbir yiyeceğini arkadaşlarıyla paylaşmazmış. Bütün samanları, otları kendisi yer arkadaşlarının yemeklerine bile göz koyarmış. Bu duruma diğer çiftlik hayvanları çok kızarmış ve sürekli Demo’yu uyarırlarmış. Demo ise onları hiç dinlemezmiş.
Günlerden bir gün çiftliğin sahibi genç çocuk hastalanmış, ayağa kalkıp hayvanlarına yemek verecek hali yokmuş. Bütün hayvanlar çok açmış ama genç çocuğun hasta olduğunu bildikleri için dayanmaya çalışıyorlarmış. Demo ise kendi bölümünde olan otları afiyetle yiyormuş. Koyun “Demo, senin bölgende çok ot var, biraz bize verir misin?” diye sormuş. Demo ise öfkeyle “Hayır onlar benim” demiş. Kuzu “Aslında senin değil, sadece senin yatağın orda. Sahibimiz bizim otlarımızı da oraya koyuyor ve oradan bize veriyor” demiş. Demo onları hiç umursamadan yemeğini yemiş ve uykuya dalmış. Diğer hayvanlar ise aç bir şekilde uyumuş. Demo o gece uykusunda uzun süre aç kaldığını görmüş. Rüyasında o kadar korkmuş ki birden uyanmış ve bir daha uykuya dalamamış. Sabah olduğunda genç çocuk zor da olsa yataktan kalkmış ve hayvanlarına bakmaya gitmiş. Onları hala uyurken gördüğü için çok üzülmüş çünkü hayvanlar sabahın erken saatinde kalkıp gezinmeye başlarmış. Ama o gün aç oldukları için yerlerinden kalkamamışlar. Genç çocuk kendi kendine “Keşke tüm otu atın olduğu yere koymasaydım, şimdi hepsini dağıtacağım. Nasıl olsa at çıkıp yiyebilir” demiş. Önce bütün hayvanlarının yemeğini ve suyunu vermiş. Çiftlik hayvanları yemeklerini yedikten sonra kendilerine gelmişler. Genç çocuk da atın orda ki bütün otları diğer hayvanların bölgelerine paylaştırmış. Buna tüm hayvanlar çok sevinmiş.
Aradan bir kaç gün geçmiş, genç çocuğun şehir merkezinde işi olduğu için yola koyulmuş. Çiftlik şehre çok uzak olduğu için o gece evine dönememiş. Ama bu sefer hayvanların karnı tokmuş. Hepsi kendi bölgelerinde ki otlardan yemiş. Bir tek Demo’nun bölgesinde ot yokmuş. Demo “Arkadaşlar bana otlarınızdan verir misiniz?” diye sormuş. Koyun “Geçen gün biz de senin gibi aç kalmıştık ve sen bize ot vermemiştin. Şimdi bizim neler yaşadığımızı anladın mı?” diye sormuş. Demo “Evet arkadaşlar, hepinizden çok özür dilerim, keşke size de ot verseydim. Aç kalmak çok kötü bir şeymiş.” demiş. Kuzu “Şimdi bizde sana ot vermeyeceğiz, bu gece aç yat, bir daha açgözlülük yapmazsın” demiş. Demo’nun söyleyecek sözü yokmuş çünkü arkadaşları haklıymış. Yaptığı davranıştan çok utanmış, yatağına gidip uzanmış. Ama arkadaşları onun gibi açgözlü değilmiş, Demo uyurken ona ot götürmüşler. Otun kokusunu alan at hemen uyanmış ve yemiş. Arkadaşlarına teşekkür etmiş. O günden sonra bir daha asla açgözlülük yapmamış. Bu masal da burada bitmiş.
Daha fazla uzun masal okumak isterseniz Uzun Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.
