Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde kalbur saman içinde ormanın derinliklerinde yaşayan çalışkan bir karınca varmış. Karınca, her gün durmadan çalışır, yiyecek toplarmış çünkü çalışkan karınca kış için hazırlık yapmanın çok önemli olduğunu biliyormuş.
Günlerden bir gün ormana uğur böceği gelmiş. Karıncanın çalışkanlığı karşısında çok şaşırmış, gün boyunca onu izlemiş. Karınca yorulup bir kenara oturunca, uğur böceği ona seslenmiş “Hey karınca, artık dinlenme zamanı, bu kadar çalıştığın yetmez mi?” diye sormuş. Karınca “Yazın bitmesine az kaldı ve erzak toplamak için sayılı günüm var. Çalışmazsam bütün kış aç gezerim” demiş. Uğur böceği “Haklı olabilirsin ama bu kadar çalışmana da gerek yok” demiş. Karınca “Bence senin de en az bu kadar çalışmaya ihtiyacın var. Kış için yiyecek depoladın mı?” diye sormuş. Uğur böceği “Yaz bitmeden toplayacağım bende” demiş ve ikili vedalaşıp ayrılmışlar.
Aradan günler, haftalar hatta aylar geçmiş ve kış gelip çatmış. Karınca yorgun ama mutluymuş, çünkü yuvasını yiyeceklerle doldurmuş. Fakat uğur böceği, kötü durumdaymış. Yazın sonunda istediği gibi yiyecek ve yakacak toplayamamış ve topladıklarını idareli kullanmak zorundaymış. Uğur böceği çok pişman olmuş bir daha böyle bir hata yapmamış, her sene karınca gibi çalışmış, kışın ise rahat bir şekilde yaşamış. Masal da burada bitmiş.
Daha fazla kısa masal okumak isterseniz Kısa Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.