Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde kalbur saman içinde dağlarda yaşayan, herkes tarafından çalışkanlığıyla bilinen, bir dağ keçisi varmış. Keçi, her gün erken saatte kalkar, yürüyüşe çıkar, ot toplar, yemiş toplar, evine dönermiş. Yaz boyunca çalışmaktan hiç yorulmazmış. Çünkü dağlar da kış çok sert geçermiş. Soğuk günlerde ne yenecek ot nede yemiş bulunurmuş. Bu yüzden bütün hayvanlar yazın çalışırlarmış.
Dağlarda yaşayan bir diğer hayvan ise çoban köpeği olarak bilinen Çomar mış. Çomar, dağ keçisi ve diğer hayvanların aksine çalışmayı hiç sevmezmiş. Birlikte yaşadığı çobanın yanından bile kaçıp gitmiş, her gün otlamaya çıkan hayvanları korumaya bile üşenirmiş. Günlerden bir gün köpek Çomar, keyifli keyifli dolanırken, dağ keçisi ile karşılaşmışlar. Keçi, ter içindeymiş, sırtında kocaman bir ot yığını varmış. Bunu gören Çomar, “Hayırdır keçi bu kadar otu ne yapacaksın?” diye sormuş. Keçi “Yaz bitmek üzere, kışın gelmesi yakındır, bol bol erzağa ihtiyacımız var.” demiş. Çomar, alaycı bir şekilde gülümsemiş “Boş versene bu işleri, gel birlikte gezelim, kışın dışarı çıkamayız” demiş. Keçi ise onu umursamamış ve yoluna devam etmiş. Ertesi gün yine karşılaşmışlar, bir sonra ki gün yine… Bir kaç gün içinde tekrar karşılaşmışlar. Dağ keçisi dayanamamış “Boş boş yatmayıp, kış için hazırlık yapmalısı Çomar, sonra kapımıza gelip ağlama” demiş. Çomar bu sefer de arkadaşının sözünü dinlememiş ve tembellik yapmaya devam etmiş. Aradan haftalar geçmiş, dağ bembeyaz bir örtüyle kaplanmış. Artık dışarıda yiyecek bulmak çok zormuş ve hayvanların hepsi evlerine kapanmış. Çomar soğukta tir tir titreyerek yemek aramaya çıkmış ama her yer buz tuttuğu için yiyecek bir şey bulamamış. Aç aç eve dönerken, dağ keçisi onu görmüş. Keçi “Yiyecek aramaya çıktın ama bir şey bulamadın değil mi?” diye sormuş. Çomar utanarak başını sallamış. Keçi “Tüm yaz boyunca sana çalışman gerektiğini söylemiş ama sen beni dinlemedin Çomar. Şimdi ne yapacaksın?” diye sormuş. Çomar utancından bir şey diyememiş evinin yolunu tutmuş. Keçinin ise gönlü razı olmamış, hemen mutfağa girip sıcak bir çorba yapmış. Kendine topladığı yiyeceklerden bir erzak torbası hazırlamış ve Çomar’ın kapısının önüne bırakıp gitmiş.
Çomar bir süre sonra tekrar yemek aramaya çıkmak için kapısını açtığında yerde duran yiyecekleri görmüş. Onları keçinin bıraktığından eminmiş. Hepsini içeri almış, sıcak çorbayı içince kendisine gelmiş. Hemen gidip keçiye teşekkür etmiş. Onu aç bırakmadığı için, yardım ettiği için minnet duymuş. Keçi ise Çomar’ın dersini aldığını düşünmüş ve onu affetmiş. Çomar o günden sonra elindekilerinin kıymetini bilmiş. Yaz geldiğinde ise hem kendisi hem de arkadaşları için bol bol çalışmış. Yaptığı hatayı bir daha asla tekrarlamamış. Keçinin iyiliği ona büyük bir ders olmuş. Masal da burada bitmiş.
Daha fazla uzun masal okumak isterseniz Uzun Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.
