Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde kalbur saman içinde ormanın derinliklerinde yaşayan Kıpır adında bir sincap varmış. Kıpır, ormanda dolaşmayı çok severmiş, her gün ormanın derinliklerinde gezer, ağaçlara tırmanır, oyunlar oynarmış. Fakat Kıpır, biraz dikkatsizmiş. Bastığı yerlere dikkat etmezmiş. En yakın arkadaşı tavşan onu sürekli uyarır, öğütler verir, onu tehlikelerden korur ama Kıpır unuturmuş.
Günlerden bir gün Kıpır ormanda gezinirken, büyük bir çukurun içine düşmüş. Ne yaptıysa ne ettiyse bir türlü çukurdan çıkamamış. Seslenmeye başlamış ama sesini de kimseye duyuramamış. Tavşan ise bahçesinde oyun oynuyormuş, canı sıkılmış ve Kıpır’ı çağırmak için gitmiş. Sincabın annesi, Kıpır’ın dışarıda olduğunu söylemiş. Tavşan da arkadaşını bulmak için dolaşmaya başlamış ama hiçbir yerde Kıpır’ı bulamamış. Tavşan ormanda ilerlerken Kıpır’ın yardım çağrısını duymuş. Tavşan hemen sesin geldiği yere doğru ilerlemiş. Sesin bir çukurdan geldiğini gören tavşan bir bakmış ki Kıpır çukurun içinde. Tavşan hemen arkadaşını oradan kurtarmak için düşünmeye başlamış. Sonunda aklına bir fikir gelmiş, bir ağacın dalını almış ve çukura doğru uzatmış. Tavşan “Korkma Kıpır, seni oradan kurtaracağım, sen dalın ucunu tut” demiş. Kıpır hemen dalı tutmuş, tavşan da Kıpır’ı yukarı doğru çekmiş.
Kıpır, çukurdan çıkınca arkadaşı tavşana sarılmış ve teşekkür etmiş. Tavşan “Eminim ki dikkatli yürümedin ve önünde ki çukuru görmedin” demiş. Kıpır gülümseyerek “Evet, tam da dediğin gibi oldu arkadaşım, bastığım yere bakmadım, çukurun içine düşüverdim” demiş. Tavşan gülümsemiş “Ah be arkadaşım, ya ben senin sesini duymasaydım. Seni kim kurtarırdı bu çukurdan?” demiş. Kıpır arkadaşına hak vermiş ve artık daha dikkatli olacağına dair de söz vermiş. O günden sonra adımlarını daha dikkatli atmış ve masal da burada bitmiş.
Daha fazla kısa masal okumak isterseniz Kısa Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.
