Bir zamanlar küçük bir köyde yaşayan Ebru adında sevimli bir kız çocuğu varmış. Ebru 5 yaşındaymış, kıvırcık saçları, yemyeşil gözleri varmış. Her gün evin içinde oyunlar oynar, annesiyle zaman geçirir, parka gidermiş. Ama Ebru’nun hiç arkadaşı yokmuş, parkta hep yalnız oynarmış. Ebru bu duruma çok üzülürmüş, parkta oyun oynayan çocukları izler fakat yanlarına gitmezmiş çünkü çok çekingenmiş.
Günlerden bir gün annesi Ebru’ya parka gitmeyi teklif etmiş ama bu sefer küçük kız kabul etmemiş. Annesi nedenini sorunca Ebru “Çünkü hiç arkadaşım yok, orada da sıkılıyorum” demiş. Annesi “Kızım parkta oynayan bir sürü çocuk var, gidip onlarla tanışmalısın” demiş. Ebru “Yeni insanlarla tanışmaya çekiniyorum anne biliyorsun” demiş ve odasına gidip resim yapmaya varmış. Bir kaç gün sonra Ebruların evine annesinin bir arkadaşı ve oğlu gelmiş. Ebru eve gelenleri hiç tanımıyormuş ve odasına çekilip oyuncaklarıyla oynamaya başlamış. Misafir çocuğun adı Kaan mış. Kaan, Ebru’nun odasının kapısını çalmış. Ebru “Girin” demiş ve Kaan odaya girmiş. Kaan, Ebru’ya hiçbir şey demeden yanına oturmuş ve onunla oynamaya başlamış. Ebru çekiniyormuş ama Kaan ile oynamaktan çok memnunmuş. Bir süre sonra Kaan “Merhaba, benim adım Kaan, 6 yaşındayım” demiş. Ebru çekinerek “Merhaba, benim adımda Ebru, bende 5 yaşındayım” demiş ve birlikte oynamaya devam etmişler. Kaan “Biliyor musun, yarın köy meydanında çocuklar için bir şenlik düzenlenecek” demiş. Ebru şaşkınlıkla “Bilmiyordum” demiş. Kaan “Sende gelmek ister misin?” diye sormuş. Ebru biraz tereddütlü bir şekilde “Çok isterim ama… Kimseyi tanımıyorum ki” demiş. Kaan “Olsun ben seni diğer çocuklarla tanıştırırım. Çok eğleneceğimize eminim” demiş. Ebru “Bilemiyorum, sanırım biraz korkuyorum.” demiş. Kaan “Korkmana gerek yok, ben senin yanında olacağım, herkes bizimle yaşıt bir sürü arkadaşın olacak, sadece biraz cesaretini topla” demiş. Ebru “Peki o zaman” demiş. Ertesi gün annesine şenliğe gitmek istediğini söylemiş, annesi biraz şaşırsa da Ebru’ya belli etmemiş ve birlikte şenliğe gitmişler. Kaan, hemen Ebru’nun yanına gelmiş ve onun elini tutup diğer arkadaşlarıyla tanıştırmış. Çocukların hepsi Ebru2yu sevinçle karşılamış.
Ebru hiç olmadığı kadar mutluymuş çünkü kendisiyle yaşıt bir çok arkadaşı olmuş. Hepsinin isimlerini teker teker ezberlemiş. Çekinmenin, korkmanın gereği olmadığını anlamış. Yeni insanlar tanımanın çok güzel bir duygu olduğunu hissetmiş. O günden sonra köyde ki bütün çocuklarla arkadaş olmuş. Artık kendisini hiç yalnız hissetmiyormuş. Bu hikayede burada bitmiş. Gökten üç yıldız düşmüş; biri cesaret edene, biri arkadaşlığı seçene, biri de bu masalı dinleyip gülümseyene.
Daha fazla hikaye okumak isterseniz Hikayeler kategorimizi inceleyebilirsiniz.
