Bir zamanlar kalabalık şehrin birinde yaşayan Esma adında genç bir kız varmış. Esma, yüksek katlı evlerin birinde yaşarmış. Her gün işine gider, oradan evine gelirmiş. En sevdiği şey ise küçücük balkonunda çiçek bakmakmış.
Balkonu ne kadar küçük olursa olsun, Esma balkonu adeta bahçeye çevirmiş. Her gün işe gitmen, işten döndüğünde çiçeklerine bakar, bakımlarını yapar, onları severmiş. Günlerden bir gün, Esma işe giderken, çiçeklerine bakmaya çıkmış, hepsini sularken bir çiçeğin solmak üzere olduğunu görmüş. Oysa ki o çiçekten bir kaç tane varmış. Esma, solan çiçeğin neden solduğunu merak edip araştırmaya başlamış. Diğer çiçekleriyle aynı toprağı, aynı suyu ve aynı ilgiyi paylaştığı halde, neden solduğunu bir türlü anlayamıyormuş. “Belki toprağında bir sorun vardır,” diye düşünmüş ve hemen bir bahçe kitabını açıp hastalık belirtilerine bakmış. Ancak hiçbir şey tam olarak bu durumu açıklamıyormuş. O gün işten döndüğünde, balkondaki çiçeklerine yeniden göz atmış. Solan çiçeğin olduğu köşede, hafif bir gölge fark etmiş. Komşu binanın üst katına bir aire daha yapılmak üzere olduğunu ve bu yüzden artık yeterince güneş alamadığını anlamış. “Güneş ışığı almadığı için soluyor olabilir!” demiş kendi kendine. Çiçeğini hemen güneş alan bir yere taşımış. Ama Esma bunun yetmeyeceğini hissedip her gün çiçeğiyle konuşmaya, onu sevgiyle okşamaya başlamış. Günler geçtikçe çiçek tekrar canlanmış, hatta eskisinden bile daha güzel olmuş. Esma, sevginin sadece çiçekler için değil, insanlar için de ne kadar güçlü bir şey olduğunu anlamış.
O günden sonra, sadece çiçeklerine değil, çevresindeki herkese sevgi ve ilgiyle yaklaşmaya başlamış. Balkonundaki her çiçek, sevginin birer kanıtı olmuş. Bu hikayede burada bitmiş.
Daha fazla hikaye okumak isterseniz Hikayeler kategorimizi inceleyebilirsiniz.