Bir zamanlar, şehrin birinde anne, baba ve çocuktan oluşan çekirdek aile varmış. Bu ailenin en küçük üyesi Mehmet miş. Mehmet, evde ki hiç bir işe yardımcı olmazmış. Okuldan geldikten sonra hep oyun oynar, televizyon izler, kitap okurmuş. Ama evdeki işlere hiç yardım etmez, annesine hiç destek olmazmış. Annesi ise hem evi temizler, hem yemek yapar, hem de Mehmet’in ödevlerine yardımcı olurmuş. Ama Mehmet, annesinin yaptığı işlerin değerini bilmez, hep kendi keyfine bakarmış.
Günlerden bir gün, annesi grip olmuş. Ateşi çıkmış, boğazı ağrımış, öksürmüş. Yataktan kalkamaz hale gelmiş. Mehmet, annesinin durumunu görünce çok üzülmüş. Annesine nasıl yardımcı olabileceğini düşünmüş. Ama ev işlerinden hiç anlamadığını fark etmiş. Yemek yapmayı, çamaşır yıkamayı, bulaşık makinesini çalıştırmayı bilmiyormuş. Annesine sormak da istememiş, çünkü annesi çok yorgun ve bitkinmiş. Mehmet, ne yapacağını şaşırmış. Ama sonra kendine gelmiş. Annesine yardımcı olmak için elinden geleni yapmaya karar vermiş. Önce annesine bir bardak su getirmiş. Sonra annesinin yatağını düzeltmiş ve üzerine bir battaniye örtmüş. Annesine ilaç alması için hatırlatmış. Onu mutlu etmek için annesine bir kitap okumuş, güzel sözler söylemiş ve ona sıkısı sarılmış. Annesi, Mehmet’in bu davranışlarından çok memnun olmuş onun büyüdüğünü, olgunlaştığını, sorumluluk aldığını görmüş. Annesi, Mehmet’e teşekkür etmiş. Mehmet ise annesinden özür dilemiş. Evdeki işlere yardımcı olmadığı için pişman olmuş. Annesine bundan sonra daha çok destek olacağına söz vermiş.
Annesi iyileşince, Mehmet evdeki işlere daha çok yardımcı olmaya başlamış, annesinin yaptığı işlerin değerini anlamış. Annesi ise Mehmet’in büyümesinden gurur duymuş. Ve onlar mutlu mesut yaşamışlar.
Daha fazla hikaye okumak isterseniz Hikayeler kategorimizi inceleyebilirsiniz.
