Aslı ve Asya 7 yaşında ikiz kız kardeşlermiş. En sevdikleri mevsim kış mevsimiymiş, hele de kar yağınca hemen dışarı çıkıp kar oynuyorlarmış.
Yine bir kış günü, kar taneleri gökyüzünde dans ederek yere düşüyor, her yeri bembeyaz bir örtüyle kaplıyormuş. Bunu gören Aslı ve Asya hemen anne ve babasına gidip dışarı çıkmak istediklerini söylemişler. Anne ve babaları da onları kırmamış ve hazırlanıp dışarı çıkmışlar. Biraz parkta yürümüşler, kar topu oynamışlar. Üstlerinde montları, atkıları, eldivenleri olmasına rağmen çok üşümüşler. “Anne, kar yağışı ne kadar güzel, değil mi?” demiş Asya, gökyüzüne hayran hayran bakarak. “Evet, ama biraz da soğuk! Parmaklarımı hissetmiyorum,” diye gülerek eklemiş Aslı. Bir süre daha parkta dolaştıktan sonra, babaları herkese sıcak çikolata sözü vermiş ve eve dönmek için yola koyulmuşlar. Yol boyunca Aslı ve Asya, karda bıraktıkları ayak izlerini incelemiş, birlikte eğlenmişler. Eve vardıklarında, bahçe kapısının önünde bir hareketlilik fark etmişler. Karların arasında, küçücük bir köpek titreyerek onlara bakıyormuş. Yavru köpek oldukça zayıfmış ve tüylerine düşen kar taneleri eriyip buz gibi damlalar oluşturuyormuş. Asya hemen eğilip köpeği kucağına almış. “Anne! Baba! Bakın, bu zavallı köpek üşümüş,” demiş, gözleri dolarak. Annesi hemen bir battaniye getirip köpeği sarmış. Babası da dikkatlice köpeğe bakmış “Yavru biraz zayıf ama iyi görünüyor. Onun için bir şeyler yapmalıyız,” demiş. Aslı ve Asya, hemen harekete geçmiş. Babalarının eski bir ahşap kutusunu bulup temizlemişler. Annesi, kutunun içine eski bir battaniye sermiş. Babaları ise kutunun üstünü kaplamak için plastik bir örtü bulmuş, böylece yağmur ya da kar yağarsa kutunun içi kuru kalacakmış. Sıcak yuva bitince ikizler çok mutlu olmuş, bir ağızdan “Oh! Artık hiç üşümeyecek!” demişler. Hemen köpeği alıp yeni yuvasına koymuşlar, minik köpek hemen battaniyenin atına sokulmuş ve tatlı tatlı gülümsemiş. Anneleri “Bu miniğe bir isim bulmalıyız” demiş. Aslı ve Asya düşünmeye başlamış ve en sonunda “Kar” koymaya karar vermişler.
O gece Kar, bahçedeki yeni yuvasında huzurla uyumuş. Aslı ve Asya, onu kontrol etmek için sık sık pencereden bakmışlar. Sabah olduğunda Kar, enerjik bir şekilde kuyruğunu sallayarak bahçede oynuyormuş. Onu gören kardeşlerin içleri sıcacık olmuş. Kış gününde küçük bir cana sıcak bir yuva verdikleri için de kendileriyle gurur duyuyorlarmış. O günden sonra Kar, ailenin bir parçası olmuş. Artık Aslı ve Asya’nın en iyi arkadaşıymış ve her kar yağdığında onunla bahçede saatlerce oynuyorlarmış.
Daha fazla hikaye okumak isterseniz Hikayeler kategorimizi inceleyebilirsiniz.
