Bir zamanlar, altın kumlarla çevrili bir vadinin tam ortasında küçük bir köy varmış. Bu köyün adı “Kum Saati Köyü”ymüş. Köyde yaşayan herkesin evinde bir kum saati bulunurmuş. Her sabah güneş doğarken, herkes kendi kum saatini çevirir, gününü o kum tanelerine göre yaşarmış. Köylüler zamanı dikkatle kullanır, hiçbir anını boşa harcamazmış. Ama içlerinden biri, küçük bir çocuk olan Liya, zamanı hep “çok uzun” sanırmış. Oynamak istediğinde “Sonra oynarım,” der; yardım istenince “Daha vaktim var,” diye geçiştirirmiş. Bir gün dedesi ona demiş ki: “Zaman, elimizdeki en sessiz öğretmendir Liya. Eğer onu dinlemezsen, bir gün sessizliğini fark edersin.” Bu cümleden pek bir şey anlamamış Liya ve sadece gülümsemiş dedesine.
Günlerden bir gün köye garip bir sessizlik çökmüş. Kum saatlerinin içindeki kumlar akmaz olmuş! Ne tavuklar öter, ne rüzgar eser, ne güneş ısısını gösterirmiş. Her şey durmuş gibiymiş. Köylüler şaşkınlıkla evlerinden çıkmış. Liya da korkuyla dedesinin yanına koşmuş. Dedesinin kum saati hala duruyormuş, içinde bir tek kum tanesi bile kıpırdamıyormuş. Dede sakin bir sesle demiş ki: “Zaman küsmüş bize.” Liya’nın gözleri dolmuş. “Peki biz ne yapacağız dede?” diye sormuş. Dede cevap vermiş: “Zaman, ancak fark edildiğinde akar. Belki onu yeniden gülümsetmek gerekir.” O gün Liya köyde dolaşmaya başlamış. Komşularına yardım etmiş, yaşlı kadına su taşımış, çocuklarla oyunlar oynamış, kuşlara yem vermiş. Gün batarken gökyüzüne baktığında, uzaklarda bir ışıltı görmüş. O an, köyün ortasındaki büyük kum saati yeniden işlemeye başlamış.
Ertesi sabah güneş yeniden doğmuş, rüzgar esmiş, kuşlar şarkı söylemiş. Köylüler sevinçle birbirine sarılmış. Liya gülümseyerek dedesinin yanına gitmiş ve demiş ki: “Zaman bana kızmamış aslında, sadece onu unuttuğumuzu hatırlatmış.” Dede onun başını okşamış ve şöyle demiş: “Evet Liya, zaman sevdiklerinle yaşanınca güzelleşir.” O günden sonra Liya her sabah kum saatini çevirirken önce gökyüzüne, sonra kalbindeki sevgiye gülümsemiş. Çünkü artık biliyormuş ki, zaman sadece kum tanelerinde değil, sevdiklerinle geçirdiğin anlarda saklıymış. Ve Kum Saati Köyü’nde o günden sonra kimse “Sonra yaparım” dememiş. Herkes “Şimdi, tam zamanı” dermiş…
Birbirinden güzel eğitici masallar için “Eğitici Masallar” kategorimizi inceleyebilirsiniz.
