Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde kalbur saman içinde ormanın derinliklerinde yaşayan küçük bir tilki varmış. Bu tilkinin adı Kıpır mış. Kıpır, her gün ormana gider, meyve ve yemiş toplar afiyetle yermiş. Topladığı yemişleri ve meyveleri de kimseyle paylaşmaz tek başına tüketirmiş.
Günlerden bir gün, Kıpır ormanda dolaşmaya çıkmış, meyve ve yemişleri toplamış yiyerek evine dönüyormuş. O sırada karşısına küçük bir kirpi çıkmış. Kirpi “Merhaba Kıpır, karnım çok aç bana elinde ki yemişlerden biraz verir misin?” diye sormuş. Kıpır “Üzgünüm kirpi veremem, bunlar benim yiyeceklerim” demiş. Kirpi “Peki anlıyorum seni, peki bunları nereden buldun bana söyler misin? Bende gidip toplayıp karnımı doyurayım” demiş. Tilki Kıpır “Arayıp bulabilirsin kirpi, hayat bu kadar kolay değil” demiş. Kirpi üzgün bir şekilde ormanın içinde dolaşmaya devam etmiş. Uzun bir süre dolaşan kirpi, çok zor da olsa yemişleri bulmuş. Karnını doyuracak kadar toplamış ve hemen yemiş. Biraz da diğer günler için toplamış ve evine geri dönmüş. Kirpi her gün ormanın içinde dolaşarak kış için erzak biriktirmiş. Tilki Kıpır ise sadece karnını doyurmuş ve hiç kenara yiyecek koymamış. Kış gelmiş ve Kırpık’ın yiyecek yemeği yokmuş, ormanın derinliklerinde yemek arasa da bir türlü bulamamış. O sırada minik kirpi, Kıpır’ı halsiz bir halde bulmuş ve ona yardım etmeye karar vermiş. Yanında ki yiyecekten hemen Kıpır’a vermiş. Kirpi “Birine yardım etmek seni daha güçlü yapar Kıpır bunu unutma” demiş.
Kıpır, yazın yaptığı yanlış davranıştan dolayı çok utanmış. Kirpi haklıymış, yardımlaşmak çok önemli bir davranışmış. Kıpır, bunu aç kalarak anlamış. O günden sonra topladığı yiyeceklerden, erzaklardan herkese vermiş ve paylaşmanın mutluluğunu yaşamış. Yaşadığı bu kötü tecrübeyi de hiç unutmamış. Masal da burada bitmiş.
Daha fazla kısa masal okumak isterseniz Kısa Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.
