Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde kalbur saman içinde bir çiftlikte yaşayan küçük tatlı bir tavşan varmış. Bu tavşanın adı Lokum muş. Lokum, diğer tavşanların aksine havuç yemeyi pek sevmiyormuş. Anne tavşan ne kadar ısrar etse de Lokum havuç yemiyormuş. Zıp’un bu huyu ailesini çok endişelendiriyormuş.
Günlerden bir gün Lokum ve en yakın arkadaşı kuzu, birlikte çiftlikte geziniyormuş. Kuzu “Piknik yapalım ?” diye sormuş. Tavşan heyecanla “Olur ama eve gidip yiyecek bir şeyler hazırlamalıyız” demiş. Kuzu “Evet, o zaman yarım saat sonra burada buluşalım” demişler ve evlere gitmişler. Lokum pek bir şey yemediği için küçük bir sandviç yapmış ve buluşacakları yere gitmiş. Kuzu ise kocaman bir sepet hazırlamış ve tam yarım saat sonra arkadaşının yanına gitmiş. Kuzu, Lokum’un elindekini görünce “Sen sadece onu mu getirdiğin, bir şey yemeyecek misin?” diye sormuş. Lokum “Ben her şeyi yemiyorum ki, bu bana yeter” demiş. Kuzu çok şaşırmış ama diyecek bir şey bulamamış. Biraz yürümüşler ve piknik yapacakları yeri bulup, örtüyü sermişler. Kuzu, sepetinden bir çok yiyecek çıkarmış. Lokum ise sadece sandviçini çıkarmış. Kuzu “Lokum, biliyorum her yemeği sevmiyorsun ama tadına bakarsan ne kaybedersin. Beğenmezsen çıkarırsın ağzından” demiş. Lokum ilk defa “Tamam” demiş. Çatalını alıp, kuzunun getirdiği yiyeceklerin tek tek tadına bakmış. Hepsini çok sevmiş “Kuzucuk bunlar bir harikaymış, neden daha önce tadına bakmadım ki, çok pişmanım” demiş. Kuzu çok sevinmiş “Afiyet olsun arkadaşım, bundan sonra her yemeğin tadına bak, pişman olmazsın” demiş.
İki arkadaş eğlenceli bir şekilde pikniklerini yapmışlar. Lokum eve gittiğinde yaşadıklarını ailesine anlatmış, anne ve baba tavşan çok sevinmiş. O günden sonra annesinden her gün farklı yemekler istemiş ve hepsini severek yemiş. Yaşadığı bu süreçten büyük ders olan Lokum, herkese bunu anlatmış ve farkındalık yaratmak istemiş. Masal da burada bitmiş.
Kısa masal okumayı seviyorsanız Kısa Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.
