Luna ve Mino’nun Masalı

Bir varmış, bir yokmuş. Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde, yemyeşil bir ormanın derinliklerinde yaşayan, akıllı ve temiz kalpli bir ceylan varmış. Bu ceylanın adı Luna’ymış ve Luna, doğanın güzelliklerinden zevk almayı çok severmiş. Ancak, yalnızlık Luna’nın içini burkarmış. Bir gün, ormanda gezinti yaparken büyük bir ağacın gövdesinde bir kapı fark etmiş. Kapıya doğru yaklaşmış ve hafifçe itmiş. Kapı gıcırdayarak açılmış ve Luna, içeride saklanan küçük bir sincap görmüş.

Sincap, Luna’yı görünce korkmuş ama aynı zamanda onun gözlerinde şefkat görmüş. “Merhaba, ceylan arkadaş! Adım Mino. Burada saklanıyorum çünkü büyük bir fırtına geldi ve yuvalarımız dağıldı. Ailemi bulamıyorum ve çok korkuyorum,” demiş. Luna, sincap Mino’nun korkusunu hissetmiş ve ona güven vermek istemiş. “Merhaba Mino, ben Luna. Endişelenme, sana yardım edeceğim. Ormanda birlikte dolaşır ve aileni ararız,” demiş. Mino biraz rahatlamış ama yine de tereddütle sormuş, “Benden korkmuyor musun? Ben küçük ve savunmasızım, ya bana zarar verirsen?” Luna gülümsemiş ve içtenlikle, “Mino, ben kimseye zarar vermem. Kalbim temiz ve yardımseverim. Sana yardım etmek istiyorum,” demiş. Luna’nın bu sözleri Mino’ya güven vermiş ve birlikte ormanın derinliklerinde Mino’nun ailesini aramaya başlamışlar. Günlerce aradıktan sonra, bir sabah güneş ışınları ormanın içini aydınlatırken, Mino’nun ailesini bulmuşlar. Mino, ailesine kavuştuğunda gözleri mutlulukla parlamış ve Luna’ya teşekkür etmiş. “Luna, sana minnettarım. Senin gibi iyi kalpli biri olmasa, aileme asla kavuşamazdım. Sen gerçekten harika bir arkadaşsın,” demiş. Luna gülümseyerek, “Mino, bana güvendiğin ve benimle bu yolculuğa çıktığın için ben de sana teşekkür ederim. Artık yalnız değilim, senin gibi bir dostum var,” demiş.

O günden sonra Luna ve Mino, ormanın en iyi arkadaşları olmuşlar. Birlikte oyun oynamışlar, ormanın güzelliklerini keşfetmişler ve her zaman birbirlerine destek olmuşlar. Onlar, ormanın en mutlu ve en güçlü dostları olarak yaşamışlar. Gösterdikleri cesaret ve güvenle, diğer hayvanlara da örnek olmuşlar. Ve böylece, Luna ve Mino’nun dostluğu ormanda dilden dile dolaşmış, herkes onların hikayesini öğrenmiş ve dostluğun, güvenin ne kadar önemli olduğunu anlamış. Masal da burada bitmiş.

Daha fazla uzun masal okumak isterseniz Uzun Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir