Bir zamanlar, uzak bir şehirde Duygu adında, sevimli, güler yüzlü bir kız yaşarmış. Duygu 7 yaşındaymış ve okula daha yeni başlamış. Okula alışması biraz zor olsa da alışınca çok sevmiş ve koşarak okuluna gidiyormuş. Arkadaşları, öğretmenleri ve ailesi de Duygu’yu çok severmiş.
Duygu okulu çok seviyormuş ama okumayı yeni öğrendiği için biraz zorlanıyormuş. Her gün eve gelince harfleri karıştırdığı için ağlıyormuş. Annesi tekrar etmesi gerektiğini söylediğinde ise hiç oralı olmuyor, okulda yaptıklarını tekrar etmiyormuş. Bu yüzden okulda ki arkadaşlarından biraz geri kalmış. Duygu okulda okumada zorlandığı için yavaş yavaş okula gitmek istemediğini söylemeye başlamış. Annesi bu duruma çok üzülmüş ve öğretmeni ile konuşmuş. Öğretmeni ise Duygu’nun evde mutlaka çalışması gerektiğini söylemiş. Annesi Duygu’yu ikna etmek için bir yol bulmuş “Oyun oynamak…” Hafta sonu gelmiş ve anne kızını çağırıp oyu oynamayı teklif etmiş. u oyunda Duygu öğretmen, anne ise öğrenci olmuş. Duygu okulda öğrendiklerini annesine öğretmeye başlamış. Oyundan çok zevk alan Duygu hafta boyunca öğrendiği her şeyi tekrar etmiş olmuş. O hafta sonu bolca öğretmencilik oynayan küçük kız harfleri karıştırmamaya ve okumaya başlamış.
Pazartesi günü geldiğinde heyecanla okula gitmiş ve okuma saatinde ilk olarak okumak isteyen Duygu olmuş. Öğretmeni Duygu da ki gelişimi görmüş ve onu tebrik etmiş. Öğretmenin tebriğini alan Duygu tekrar etmenin önemini anlamış. Artık okuldan eve geldiğinde gün içerisinde öğrendiklerini annesiyle birlikte tekrar etmiş ve çok başarılı bir öğrenci olmuş. Onun bu hırsını gören arkadaşlarına da iyi bir ders olmuş ve bu hikaye burada bitmiş.
Daha fazla hikaye okumak isteyenler için Hikayeler kategorimizde bir çok farklı hikaye bulunmaktadır.
