Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde kalbur saman içinde gökyüzünün maviliğinde, bembeyaz pamuk gibi bir bulut yaşarmış. Bu bulutun adı pamukmuş. Pamuk her gün diğer bulut arkadaşlarıyla birlikte zaman geçirirmiş. Birlikte oyunlar oynar, yemek yerlermiş. Ama küçük bulut, her gün aynı şeyleri yapmaktan çok sıkılırmış.
Günlerden bir gün Pamuk ve arkadaşları oyun oynarken, Pamuk yeryüzünde duran çiçek bahçesini incelemeye başlamış. Çiçeklerin arasında olmak, onları koklamak istemiş. Birden düşünmeye başlamış “Acaba oraya nasıl gidebilirim?” diye. Bir türlü nasıl gideceğini bulamamış, gitmekten vazgeçip arkadaşlarıyla oynamaya devam etmiş. Bir kaç gün sonra Pamuk okula gitmiş, okulda bulutlar ve yağmur damlaları hakkında konuşuluyormuş. O an Pamuk’un aklına bir fikir gelmiş “Yağmur damlasına dönüşüp, yeryüzüne inmek!” Pamuk hemen yağmur damlası olup yağmak için çalışmaya başlamış. Sonunda yavaş yavaş yağmur damlasına dönüşmüş ve gökyüzünden süzülüp, kendisini bahçeye indirmiş. Bahçede renk renk çiçekler, minik kelebekler, birbiriyle oynayan tavşanlar varmış. Pamuk, çiçeklerin hepsini tek tek koklamış, her biri harika kokuyormuş. İçinde ki su damlalarıyla hepsini sulamış, bütün çiçekler Pamuk’a teşekkür etmiş. Pamuk artık, günlerini çiçekleri sulayarak geçiriyormuş, merak ettiği yer yüzünü geziyor, zaman geçiriyormuş. Fakat artık sıkılmaya başlamış, gökyüzünü, arkadaşlarını özlemiş. Eskisi kadar neşeli değilmiş. Onu gören rüzgar daha fazla dayanamamış ve Pamuk’un yanına gelmiş. Rüzgar “Seni hep izliyordum küçük bulut, çalıştın çabaladın yeryüzüne indin, fakat hiç mutlu değilsin. Neden?” diye sormuş. Pamuk “Haklısın yeryüzünü çok merak ediyordum ama artık evimi arkadaşlarımı özlüyorum. Burası bana göre değil, benim yerim gökyüzü” demiş. Rüzgar “Sana yapma deseydik sen inatla yapmak isteyecektin, kendin yaşadın ve gördün. Şimdi akıllandın, senin için sevindim. İstersen sana yardım edebilirim” demiş. Pamuk “Çok isterim” demiş. Rüzgar Pamuk’a doğru kuvvetli bir esinti yapmış ve Pamuk hızla gökyüzüne geri çıkmış. Küçük Bulut yeniden pofuduk haline dönmüş ve arkadaşlarının yanına ulaşmış.
Pamuk gökyüzüne döndüğünde hemen ailesinin ve arkadaşlarının yanına gitmiş, herkes onun dönmesine çok sevinmiş. Pamuk herkese bahçede yaşadıklarını, çiçekleri, arıları, kelebekleri anlatmış. Artık o, dünyadaki güzellikleri görmüş ve gökyüzünün değerini daha iyi anlamış. Herkesin ait olduğu yerde olması gerektiğini hiç unutmamış. Masal da burada bitmiş.
Daha fazla uzun masal okumak isterseniz Uzun Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.
