Bir varmış bir yokmuş. Evvel zaman içinde kalbur saman içinde mavi gökyüzünün altında, yemyeşil çimlerin üzerinde, küçük kulübelerde yaşayan hayvanlar varmış. Hepsi yardımlaşmayı sever, dostça yaşayıp giderlermiş. Aralarından bazıları çok genç, bazıları çok güçlü, bazıları çok kırılgan ve bir tanesi de çok ama çok yaşlıymış. Ormanda ki bütün hayvanlardan yaşlı olan bir kaplumbağaymış.
Yaşlı kaplumbağa ormanda yaşayan bütün hayvanları tanır, hepsinin çocukluğunu bilirmiş. Ama artık yaşlılıktan yavaş yavaş unutmaya, kimseyi tanımamaya başlamış. Bu durum hayvanların dikkatini çekmiş ve yaşlı kaplumbağaya dikkat etmeye başlamışlar. Günlerden bir gün kaplumbağa evinden çıkmış ve aheste aheste yürümeye başlamış. Normalde de yavaş yürüyen kaplumbağa yaşlanınca daha da yavaş yürümeye başlamış. Onu gören zebra gideceği yere kadar götürmeyi teklif etmiş. Kaplumbağa kabul etmemiş çünkü kendisinin gidebileceğini düşünüyormuş. Daha sonra yolda aslanla karşılaşmış aslanda onu götürmeyi teklif etmiş ama kaplumbağa yine reddetmiş. Bir kaç saat sonra kaplumbağa gideceği yere varmış. Ama bu seferde evin yolunu unutmuş. Saatler yürümüş ve bir türlü evini bulamamış. Şanslı olan kaplumbağa maymun ile karşılaşmış ve maymundan kendisini evine götürmesini istemiş. Eve gittiğinde bu sefer maymunu tanımamış ve onu evden kovmuş.
Yaşlı kaplumbağa kendine geldiğinde bir kağıda not almaya başlamış. Ormanda ki hayvanların isimlerini ve fotoğraflarını yapıştırmış. Bu sayede unuttuğunda elinde ki kağıda bakıp hatırlayacakmış. Ormanda ki diğer hayvanlarda bir karara varmışlar. Yaşlı kaplumbağa ile birlikte her gün bir hayvan kalacakmış. Böylelikle kaplumbağa hep güvende olacakmış. Kaplumbağa hayvanların böyle düşünmesinden çok mutlu olmuş. Yardımlaşmanın, sevmenin ve sevilmenin ne kadar güzel bir şey olduğunu bir kez daha anlamış olmuş. Masal da burada bitmiş.
