Masalın Özeti: Bu masal çocuklara adalet, empati ve paylaşmanın önemini anlatan hayvan temalı eğitici bir masaldır. Masal, liderliğin güçle değil, doğru kararlarla ve herkesi dinlemekle olduğunu anlatır.
Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde kalbur saman içinde bir çok hayvanın yaşadığı büyük bir orman varmış. Bu ormanda ayılar, zebralar, geyikler, tavşanlar, sincaplar hepsi bir arada dostça yaşarlarmış. Ormanın kralı, aslan Asil miş. Asil, güçlü pençeleri, parlak yelesi, zehir gibi aklı olan bir kralmış. Asil çok zeki ve adil bir kralmış. Ormanda herkese adaletli davranır, kimsenin hakkını yemezmiş. Onun bu davranışı sayesinde bütün hayvanlar onun sözlerine çok güvenirmiş.
Hayvanlar için günler normal bir şekilde ilerlerken, sonbahar beklendiğinden önce gelmiş, bir gece de çıkan şiddetli fırtına bütün yiyecekleri etkilemiş. Meyve ağaçları meyvelerini vermemiş, yemişler rüzgarla uçup gitmiş, hayvanların yiyecek bulması çok zorlaşmış. Bu duruma hayvanlar çok endişelenmiş hemen bir plan yapmaya karar vermişler ve ormanın toplanma yerinde buluşmuşlar. Herkes aynı soruyu soruyormuş: “Yiyecekleri nasıl paylaşacağız?” Bu konuda hepsi aralarında konuşmaya başlamış. Asil ise bu kargaşaya son vermek için herkesi hepsini büyük kayanın önüne çağırmış. Asil “Şimdi herkes tek tek öne gelip fikrini söylesin” demiş. Tavşan söz almış: “Biz küçük hayvanız, aç kalmaktan çok korkuyoruz.” Sincap eklemiş: “Yiyecek toplamak zorlaşıyor.” Yaşlı kaplumbağa yavaşça konuşmuş: “Uzun süre aç kalırsak yürüyemeyiz.” Aslan Asil hepsini tek tek dinlemiş. Kimsenin sözünü kesmemiş. Sonra güçlü hayvanlara bakmış. Geyikler ve ayılar da oradaymış. Onlar daha kolay yiyecek bulabiliyormuş. Aslan Asil yüksek sesle konuşmuş: “Adalet, herkesin aynı şeyi alması değildir. Adalet, ihtiyacı olana öncelik vermektir. Bu yüzden öncelik herkesin eşit miktarda yiyecek almasıdır” Demiş. O günden sonra yeni bir düzen kurulmuş. Küçük ve zorlanan hayvanlara önce yiyecek verilmiş. Güçlü hayvanlar ise biraz daha az almayı kabul etmiş. Başta bazıları şaşırmış ama sonra ormanda kimsenin aç kalmadığını görmüşler.
Günler geçmiş. Ormandaki huzur geri gelmiş. Hayvanlar birbirine yardım etmeye başlamış. Sincaplar meyve paylaşmış, kuşlar haber taşımış, geyikler gölgede dinlenenlere yer açmış. Herkes adil düzenin ormanı ne kadar güzelleştirdiğini fark etmiş. Bir gün küçük bir fare Aslan Asil’e yaklaşmış: “Sen çok güçlüsün ama una rağmen bizi ezmedin,” demiş. Aslan Asil gülümsemiş: “Gerçek güç, adil olabilmektir,” diye cevap vermiş. O ormanda kimse gücüne göre değil, adalete göre değer görmüş. Ve hayvanlar şunu öğrenmiş: Adalet, güçlü olanın değil, doğru olanın yanındadır.
Daha fazla uzun masal okumak isterseniz Uzun Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz. Okurken keyif almanız ve bu masal için güzel yorum yapmanız bizim için büyük bir mutluluk olacaktır.