Masalın Özeti: Meraklı kirpi Luma, gece ormanda kaybolmamak için ay ışığını nasıl rehber olarak kullanabileceğini öğrenir ve bu bilgiyi arkadaşlarıyla paylaşır.
Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde, kalbur saman içinde yemyeşil bir vadiye yaşayan minik bir kirpi varmış. Bu kirpinin adı Luma’ymış. Luma’nın yaşadığı çayırda, rengarenk kelebekler uçar, mis gibi çiçekler kokar, bütün hayvanlar sevgi içinde yaşarmış. Luma da onlardan birisiymiş. Luma o çayırda koşmayı, yuvarlanmayı çok severmiş. Ama Luma’nın sevmediği bir şey varmış, o da ‘erken yatmak!’ Luma gündüzleri uyanık olmayı severmiş ama geceleri uyumakta zorlanırmış.
Günlerden bir gün, gecenin geç saatinde Luma bahçeye çıkmış. Dışarıyı izlerken içinde büyük bir merak hissi uyanmış. “Acaba orman geceleri nasıl görünüyor? Belki sadece gece çıkan dostlar bile vardır,” diye düşünmüş. Luma gecenin karanlığında, ilerlerken biraz korkmuş. Çünkü geceleri gölgeler uzun olurmuş. Ama sonra gökyüzüne bakmış ve ayın ışığının çayırı aydınlattığını fark etmiş. “Ay ışığı varken karanlık o kadar da korkutucu değilmiş,” diye cesaret bulmuş Luma. Ayın gösterdiği yönü izleyerek patikadan ilerlemeye başlamış. Yol boyunca küçük taşlara takılmış ama düşmemiş, çalıların arasından geçmiş ama yolunu kaybetmemiş. Ay ışığı, yere parlak bir yol çiziyormuş sanki. Luma, bu ışığın karanlıkta ona rehberlik ettiğini fark edince daha cesur yürümeye başlamış. Bir süre sonra geceye özel sürprizlerle karşılaşmış: Koyu mor kanatlı bir gece kelebeği etrafında dönmüş, minik bir gece kuşu uzakta ötmüş, yaprakların arasından otlayan tavşanlar ona şaşkın şaşkın bakmış. Luma, gece hayatının da en az gündüz kadar canlı olduğunu ilk kez görmüş. Vadinin öbür ucuna ulaştığında ay tam tepede parlıyormuş. Luma bir taşa oturup parıldayan gökyüzünü izlemiş.
“Ay ne kadar güzelmiş. Meğer yolumu bulmam için hep yanımdaymış,” diye mırıldanmış. Artık yorulmuş, eve dönmek istemiş ama patikaların hepsi birbirine benziyormuş. O an, ay ışığının yön gösterdiğini hatırlamış.
Ayı tam karşısına alarak yürümüş, gölgesini arkasına düşürmüş ve böylece geldiği yolu bulmuş. Ay ışığı sayesinde hiç kaybolmamış. Eve vardığında içi huzurla dolmuş. “Demek ki ay ışığı, gece yolunu bulmak isteyenlerin dostuymuş,” demiş kendi kendine.
O günden sonra Luma, geceleri güvenli keşifler yapmayı öğrenmiş. Hatta merak eden diğer hayvanlara da ay ışığını nasıl takip edebileceklerini gösterirmiş. Böylece Luma sadece meraklı bir kirpi değil, geceyi tanıyan bilge bir rehber olmuş. Masal da burada bitmiş.
Daha fazla uzun masal okumak isterseniz Uzun Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz. Okurken keyif almanız ve bu masalı beğenmeniz bizim için büyük bir mutluluk olacaktır.