Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde kalbur saman içinde çok uzak bir gelecekte, insanlar Mars’a koloni kurmuş. Bu kolonide Defne adında bir kız çocuğu yaşarmış. Defne çok akıllıymış ama bir problemi varmış: asla meyve yemezmiş. Ne elma ne muz… Hiçbiri ilgisini çekmezmiş. Tabletinden çizgi filmler izler, patates cipsiyle karnını doyururmuş.
Günlerden bir gün Defne ve ailesi, uzay gemisiyle Satürn yakınlarındaki bir bilim üssüne giderken sistem arızalanmış. Uzay gemisi, bilinmeyen bir gezegene acil iniş yapmış. Defne etrafı incelerken ilginç bir orman görmüş. Ağaçlardan elma gibi ama parlayan meyveler sarkıyormuş. O sırada bir meyve ağacından küçük bir yaratık zıplamış: “Selam küçük insan! Ben Luma, Yıldız Meyveler Gezegeninin koruyucusuyum!” demiş. Defne şaşkınlıkla “Konuşabiliyor musun?” diye sormuş. Luma gülümsemiş: “Evet! Sadece meyve yemeyen çocuklarla konuşuruz.” Sonra bir grup meyve şeklindeki uzaylı daha toplanmış. Her biri kendini tanıtmış: “Ben Gloopy! C vitamini yüklüyüm. Seni virüslerden korurum!” “Ben Slinky, beyne enerji veririm. Uzayda düşünmek için bana ihtiyacın var.” “Ben Bopp, kemiklerini güçlendiririm!” demişler.
Defne onların anlattıklarını duyunca düşünmeye başlamış. Belki meyveler sadece tatlı bir şey değilmiş, belki uzayda hayatta kalmak için gerekirmiş. Kamp yerine döndüğünde annesine “Artık meyve yemek istiyorum!” demiş. Annesi çok şaşırmış ama mutlu olmuş. Gemideki meyve stoklarını çıkarmışlar ve Defne hepsini afiyetle yemiş. Masal da burada bitmiş.
Daha fazla kısa masal okumak isterseniz Kısa Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.
