Demir, 8 yaşında ilkokul ikinci sınıfa giden, herkese saygı ve sevgi dolu bir çocukmuş. Bu yüzden de herkes tarafından çok seviliyormuş. Demir’in en sevdiği şeylerden biri de annesi ve babasıyla birlikte parka gitmekmiş. Bu yüzden hafta sonları ailecek parka gidip eğlenirlermiş.
Bir Cumartesi sabahı Demir ve ailesi, kahvaltılarını yapıp, evdeki işlerini halledip parkın yolunu tutmuşlar. Parka girdiklerinde Demir, arkadaşlarının kaykay sürdüğünü görmüş. ve onları izlemeye başlamış. O da onlar gibi kaykay sürmek istiyormuş ama cesareti yokmuş. Çünkü düşüp, canını acıtmaktan korkuyormuş. Babası “Demir, sende arkadaşların gibi kaykay sürmek ister misin?” diye sormuş. Demir “İsterim babacığım ama biraz tedirginim. Düşüp, canımın yanmasından korkuyorum” demiş. Babası “Korkmakta haklı olabilirsin Demir ama bir şeyleri başarmak için düşmekten korkmamalısın. Düştüğün yerden kalkıp yoluna devam etmelisin.” demiş. Babasının bu sözleri Demir’i yüreklendirmiş “Haklısın babacığım, denemeden başarıp başaramayacağımı bilemem” demiş. Bir kaç gün sonra anne ve babası Demir’e kaykay hediye almışlar. Demir çok heyecanlanmış parka gitmek için sabırsızlanmaya başlamış. Bir kaç gün sonra babasıyla birlikte parka gitmişler. Demir ilk denemesinde birkaç kez dengesini kaybetmiş ve yere düşmüş. Ama pes etmemiş! Önce bir duvara tutunarak kaymayı denemiş. Sonra babasının desteğiyle kısa mesafelerde kaymaya başlamış. Günler geçtikçe Demir dengesini daha iyi sağlamış ve artık parktaki rampalardan bile kayabiliyormuş!
Bir gün, en iyi arkadaşı onu izleyerek “Sen nasıl öğrendin bunu?” diye sormuş. Demir gülerek “Pes etmedim, her gün biraz daha denedim ve düşmekten hiç korkmadım!” demiş. Demir’in bu cesaretini bütün arkadaşlarına örnek olmuş. Bu hikayede burada bitmiş.
Daha fazla hikaye okumak isterseniz Hikayeler kategorimizi inceleyebilirsiniz.
