bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde kalbur saman içinde, ormanın derinliklerinde rengarenk tüyleri, güçlü sesi ve taklit yeteneğiyle ormandaki herkesin sevdiği bir papağan varmış. Bu papağın adı Maviş miş. Maviş, ormanda ki hayvanların hepsiyle çok iyi anlaşırmış. Onunla konuşmak herkesin hoşuna gidermiş.
Günlerden bir gün ormanda değişik bir olay yaşanmış. Sabah dalları dolu olan ağaç, öğlene gelmeden neredeyse bomboş kalmış. Muzlar, incirler, kırmızı elmalar yok olmuş. Aç kalan hayvanlar şaşkınlıkla ağacın etrafında toplanmış. Maymun sinirlenmiş, sincap kaşlarını çatmış, tavşan üzülmüş. Herkes birbirine bakmış. Hepsi birbirini suçlu olarak görüyormuş. “Kesin sincap yemiştir,” demiş biri. “Hayır, ben değildim,” diye karşılık vermiş sincap. “Belki maymun aldı,” diye fısıldamış bir başkası. Orman bir anda suçlamalarla dolmuş. Papağan Maviş yüksek bir daldan her şeyi izliyormuş. O sabah erken saatlerde, ağacın yanına gelen küçük kirpiyi görmüş. Kirpi meyveleri yuvasına taşımış çünkü yavruları açmış. Maviş gerçeği biliyormuş ama sesini çıkarmamış. “Şimdi söylersem kirpi zor durumda kalır,” diye düşünmüş. Ama suçlamalar arttıkça ortam daha da gerginleşmiş. Akşam olduğunda Maviş’in içi hiç rahat etmemiş. “Herkes yanlış şeylere inanıyor. Sessiz kalmak doğru değil,” demiş kendi kendine. Gece boyunca uyuyamamış, düşünmüş durmuş. Ertesi sabah Maviş, ormandaki herkesi büyük çınar ağacının altına toplamış. Herkes merakla ona bakmış. Maviş derin bir nefes almış ve yüksek sesiyle konuşmuş: “Ben her şeyi gördüm. Meyveleri yiyen kirpi. Ama bunu açgözlülükten değil, yavruları için yaptı.” Ormanda bir sessizlik olmuş. Sonra kirpi öne çıkmış, başını eğmiş. “İzin istemeliydim, özür dilerim” demiş. Diğer hayvanlar birbirine bakmış. Öfke yerini anlayışa bırakmış. Maymun birkaç meyve getirmiş, sincap tohum paylaşmış. Hep birlikte kirpinin yavrularına yardım etmişler.
Sorun çözülmüş, orman yeniden huzura kavuşmuş. Herkes rahat bir nefes almış. Maviş o an içinin hafiflediğini hissetmiş. Konuşmak artık ona yük değil, güç gibi gelmiş. O günden sonra Papağan Maviş, anlamış ki doğru söz bazen zor olsa da, söylendiğinde kalpleri rahatlatır. Ve en güçlü ses, her zaman gerçeği söyleyen sestir.
Daha fazla uzun masal okumak isterseniz Uzun Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz. Okurken keyif almanız ve bu masal için güzel yorum yapmanız bizim için büyük bir mutluluk olacaktır.