Bir zamanlar, ormanın derinliklerinde, çok iyi arkadaş olan bir kuzu ve bir kurt yaşarmış. Kuzu, ormanın en tatlı, en sevimli hayvanıymış. Kurt ise, ormanın en güçlü, en korkusuz hayvanıymış. Ama ikisi de birbirlerini çok severmiş. Birlikte oyun oynar, birlikte yemek yer, birlikte uyurmuşlar.
Onların bu arkadaşlığı gören herkes çok şaşırmış. Günlerden bir gün ormana başka bir kurt gelmiş. Bu kurt bizim kurt gibi iyi kalpli değilmiş. İyi kurdun ve kuzunun arkadaşlığını öğrenince, bu arkadaşlığı bozmak istemiş. Kötü kurt, bir gün iyi kurdun ve kuzunun yanına gelip, onlara “Merhaba arkadaşlar, ben de bu ormana yeni geldim. Sizinle tanışmak istedim. Siz çok iyi anlaşıyorsunuz, çok güzel. Ama biliyor musunuz, sizin arkadaşlığınız çok tehlikeli. Kurtlar ve kuzular doğal düşmanlardır.” demiş. İyi kurt, bu sözlere çok kızmış. Kuzuya bakıp, “Sen benim en iyi arkadaşımsın. Seninle birlikte olmaktan çok mutluyum. Bu kötü kurdun sözlerine inanma. O, bizi ayırmak istiyor.” demiş. Kuzu da, iyi kurdun sözlerine güvenip, “Ben de seni çok seviyorum. Sen benim en iyi arkadaşımsın. Seninle birlikte olmaktan çok mutluyum. Bu kötü kurdun sözlerine inanmıyorum. O, bizi ayırmak istiyor ama bunu başaramayacak. Herkes, her zaman kötü kalpli olamaz. Bu hayatta iyi kalpli canlılar da var” demiş. Kötü kalpli kurt “Peki, siz bilirsiniz. Ben sizi uyarmak istedim” demiş ve oradan ayrılmış. Ama iki arkadaşın arasını açmak için kendince bir plan yapmış. Ertesi gün, iyi kurt, ormanda yiyecek aramaya gitmiş. Kuzu ise, evlerinin önünde otlanıyormuş. Kötü kurt, bunu fırsat bilip, kuzunun yanına yaklaşmış. Kuzu, onu görünce çok korkmuş. Kötü kurt, “Korkmana gerek yok, sana zarar vermeyeceğim. Sadece bana ormanı gezdirmeni istiyorum” demiş. Kuzu, kötü kurdun sözlerine inanmış ve onu ormanda gezdirmeye karar vermiş. Aradan bir saat geçmiş, iki saat geçmiş kuzu eve dönmemiş. Arkadaşının uzun zamandır evde olmadığını fark eden iyi kalpli kurt ormanda aramaya başlamış. Az gitmiş uz gitmiş dere tepe düz gitmiş, bir türü arkadaşını bulamamış. O sırada kuzu, kurda ormanı gezdirmeye devam ediyormuş. Fakat havanın karardığını gören kuzu eve dönmek istemiş ama kötü kalpli kurt dönmesine izin vermemiş. Kuzu o zaman kurdun ona oyun oynadığını anlamış. Elinde kaçıp ormanda koşmaya başlamış. Kuzu tam yorulup pes edecekken karşısına iyi kalpli kurt çıkmış ve hemen onun arkasına saklanmış. İyi kalpli kurt “Neden bu kadar kötüsün, arkadaşımı ormanda kaybedip bana acı mı çektirecektin. Ama neyse ki istediğin olmadı. Hemen bu ormandan git, yoksa elimden bir kaza çıkacak. Bir daha asla gelme” demiş. Kötü kalpli kurt, arkadaşları ayıramayacağını anlayınca kötü kalpli kurt koşarak ormandan uzaklaşmış.
İyi kurt ve kuzu birbirlerine sıkıca sarılmışlar. Onların bu arkadaşlığını gören herkes çok duygulanmış. Onlar, ormanın en iyi arkadaşları olmuşlar. Birlikte oyun oynamaya, birlikte yemek yemeye, birlikte uyumaya devam etmişler. Ve mutlu mesut yaşamışlar. Bu masal da burada bitmiş.
Daha fazla uzun masal okumak isterseniz Uzun Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.
