Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde kalbur saman içinde, şehrin birinde, sahibiyle yaşayan Mufi adında bir köpek varmış. Mufi, soğuk havaları çok severmiş. Kar yağdığında karlı yollarda koşmak, soğuk esen rüzgarı solumak en sevdiği şeylerden biriymiş. Çünkü Mufi, sürekli soğuk olan bir şehirde doğup büyümüş. Yolunu kaybedip yaşadığı şehre geldiğinde, ona sahibi evini açmış ve uzun yıllardır birlikte yaşıyorlarmış.
Mufi’nin her zaman o soğuk şehre özlemi varmış ama sahibini bırakıp gitmeyi hiç düşünmüyormuş. Mufi, her sene kış ayı geldiğinde çok heyecanlanırmış. Cam kenarına oturur, karın yağışını izler ve dışarı çıkmak için sabırsızlanırmış. Bir sabah, uzun zamandır beklediği kar nihayet yağmaya başlamış. Camın önünde oturmuş, dışarısını seyrederken bir köpek dikkatini çekmiş. Bu köpek incecik tüyleriyle sokakta titreyerek yürümeye çalışıyormuş. Mufi, onun ne kadar üşüdüğünü görünce çok üzülmüş. Bir süre sonra, Mufi ve sahibi dışarı çıkmışlar, Mufi hemen köpeğin yanına koşmuş. “Neden bu kadar titriyorsun? Yoksa üşüyor musun?” diye sormuş. Köpek “Merhaba, evet çok üşüyorum. Aslında sıcak bir iklimde yaşamalıyım ama yolumu kaybettim ve buraya geldim. İnce tüylerim bu soğuklara hiç dayanıklı değil.” Mufi “Bu arada benim adım Mufi ve artık üzülmene gerek yok. Anladım ki sen buralara ayak uyduramazsın. Merak etme sana yardım edeceğim” demiş ve doğru sahibinin yanına gitmiş. Kuyruğunu sallayarak sahibine bakmış, ardından üşüyen köpeği işaret etmiş. Mufi’nin sahibi, köpeğinin ne demek istediğini hemen anlamış. Onu evlerine almışlar ve ona sıcak bir yatak hazırlamışlar. İki köpek eve girdiğinde çok iyi anlaşmışlar ve birlikte yaşamanın tadını çıkarmaya başlamışlar. Mufi, köpeğin adının Koko olduğunu öğrenmiş. Mufi, ona evin her köşesini göstermiş, oyunlar oynayarak moralini düzeltmiş. Mufi’nin sahibi de Koko’ya özenle bakmış, onu beslemiş ve hep sıcak bir ortamda tutmuş. Koko, kış boyunca Mufi ve sahibiyle birlikte yaşamış.
Yavaş yavaş bahar gelmeye başladığında ise Koko dışarı çıkmak için can atmaya başlamış. Bunun üzerine Mufi ve sahibi ona sürpriz yapmaya karar vermişler. Koko’yu da yanlarına alarak sıcak bir şehre doğru yola koyulmuşlar. Hep birlikte uzun bir yolculuğa çıkmışlar. Yolda pek çok farklı yerden geçmişler ve sonunda sıcak bir kıyı kasabasına varmışlar. Orası tam da Koko’nun istediği gibiymiş. Güneş ışıl ışıl parlıyor, kumlar sıcacık hissediliyormuş. Koko, yeni evine hemen alışmış ve yeni arkadaşlar edinmiş. Vedalaşma vakti geldiğinde Koko, gözleri dolu dolu bir şekilde Mufi’ye teşekkür etmiş. Mufi de arkadaşıyla vedalaşmış ve yollarına devam etmişler. İki arkadaş birbirlerini hiç unutmamışlar. Ve böylece, Mufi şehre döndüğünde yeniden karları beklemeye başlamış. Ama bu kez, bir dostuna yardım etmenin verdiği mutlulukla cam kenarında oturmuş. Artık soğuk havalar onun için sadece eğlence değil, arkadaşlık hikayeleriyle dolu bir mevsimmiş.
Daha fazla uzun masal okumak isterseniz Uzun Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.
