Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde kalbur saman içinde yemyeşil ağaçların, minik kulübelerin, şırıl şırıl akan bir nehrin olduğu sevimli bir orman varmış. Bu ormanda kocaman bir Orman Okulu varmış. Ormanda ki yavru hayvanların hepsi oraya gider, orman ve yaşam hakkında bilgiler öğrenirlermiş.
Bütün yavrular okulu çok seviyormuş, hepsi büyük bir mutlulukla her sabah erkenden kalkıyor yola koyuluyormuş. Okul da hayvanlar grup grup sınıflara ayrılmışlar. Tavşan, tilki, kangurular aynı sınıftaymış. Bu sınıf diğer sınıflardan farklıymış çünkü hiç biri dersi dinlemeyi sevmiyormuş. Sürekli hoplayıp zıplayıp dersi kaynatıyorlarmış. Günlerden bir gün öğretmen zebra derse girmiş ve herkese selam verip, konuyu anlatmaya başlamış. Ama tavşanlar, yerlerinde duramıyor, birbirlerinin kuyruklarını çekip kahkahalar atıyormuş. Öğretmen herkesi susturmaya çalışmış ama kimse öğretmeni dinlememiş. En sonunda sınıfın en yaramaz tavşanını tahtaya çıkarmış ve tahtada ki soruları sesli bir şekilde çözmesini istemiş. Tavşan hemen tahtaya çıkmış ve büyük bir ciddiyetle anlatmaya başlamış. Ancak sınıftaki diğer tavşanlar, kangurular, tilkiler hoplayıp zıplamaya devam etmiş. Tavşan ne kadar çabalasa da kimse onu dinlememiş. Sonunda, öğretmenin yanına dönüp “Öğretmenim, kimse beni dinlemiyor! Bu çok kötü bir hismiş,” demiş. Öğretmen sınıfa dönüp “Arkadaşınız şuan ne hissediyorsa, ben de ders anlatırken aynısını hissediyorum. Birlikte öğrenmek için birbirimizi dinlememiz gerekir. Dinlemek, başkalarına değer verdiğimizi gösterir.” demiş.
Bu konuşma sonunda hayvanlar hemen susmuşlar ve öğretmenlerinden özür dilemişler. Tavşan şimdi rahatlıkla tüm soruları çözmüş ve oda öğretmeninden özür dilemiş. O günden sonra hepsi dersi dikkatlice dinlemiş ve hiç ses yapmamışlar. Orman okulunda artık hiç gürültü olmuyormuş. Masal da burada bitmiş.
Daha fazla kısa masal okumak isterseniz Kısa Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.
