Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde kalbur saman içinde minik bir tavşan varmış. Minik tavşanın adı Paku imiş. Paku, küçük bir çiftlikte arkadaşlarıyla birlikte yaşıyormuş. En yakın arkadaşları da sincap, köstebek ve kirpi imiş.
Günlerden bir gün Paku’nun karnı acıkmış ve çiftliğin yanında ki ormanda havuç toplamak istemiş. Ama havuçları tek başına toplamak istememiş bu yüzden arkadaşlarını da çağırmış. Paku, önce sincaba, sonra köstebeğe daha sonrada kirpiye sormuş. Ama hiçbiri ormana gitmek istememiş. Çünkü çalışmayı pek sevmiyorlarmış. Paku “Arkadaşlar, hepinizi ormana çağırdım yiyecek toplamak için ama kimse benimle gelmedi. Ben şimdi havuçları toplamaya gidiyorum, döndüğümde kimseye havuçlarımdan vermeyeceğim” demiş. Sincap, kirpi ve köstebek onu hiç umursamamış çünkü Paku’nun havuçları bulacağını hiç düşünmüyorlarmış. Paku, hemen giyinmiş ve ormana doğru gitmiş. Gittiği yol çok engebeli ve zorluymuş ama Paku pes etmeden yoluna devam etmiş. Paku, tek başına toplayabildiği kadar havuç toplamış ve çiftliğe geri dönmüş. Hemen havuçlarını yıkamış ve yemeğe başlamış. Bunu gören arkadaşları yanına gidip birer tane havuç istemişler. Paku ise “Siz bana havuçları toplamak için yardım etmediniz, çok ısrar etmeme rağmen benimle gelmediniz. Ben bunları çok zor topladım, bu yüzden size vermek istemiyorum” demiş.
Hepsi üzgün bir şekilde yuvalarına dönmüş. Paku’nun ise içi rahat etmemiş ve arkadaşlarına seslenip “Tamam tamam, bugünlük havuçlarımı sizinle paylaşıyorum. Ama bir daha bana yardım etmezseniz asla vermem” demiş. Sincap, köstebek ve kirpi hatalarını anladıkları için Paku dan özür dilemişler ve bir daha yiyecek toplamaya beraber gitmişler, yardımlaşmanın anlamını öğrenmişler. Masal da burada bitmiş.
Daha fazla kısa masal okumak isterseniz Kısa Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.
