Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde kalbur saman içinde kutuplarda yaşayan bir penguen varmış. Bu penguenin adı Ak mış. Ak, çok sevimli, yardımsever, herkesle iyi anlaşan bir penguenmiş. Ama gelin görün ki Ak çok inatçıymış. Kafasına koyduğu bir şeyi mutlaka yapar, yapmak istemediği bir şeyi de asla yapmazmış.
Ak, artık okula başlamış. Daha önce hep annesiyle birlikte olduğu için onun sözünden pek çıkamazmış. Ama artık okulda, annesi de yanında olmadığı için, tembihlenen bir çok şeyi unuturmuş. Unuttuklarından biri de montunu giymeden teneffüse çıkmakmış. annesi ona sık sık: “Arda, montunu giymeden sakın dışarı çıkma, yoksa hasta olursun!” dermiş. Ak ise omuz silkerek: “Anne, ben üşümem ki! Zaten mont giymek çok sıkıcı,” diye karşılık verirmiş. Günlerden bir gün öğretmen fok, çocuklara hastalanmamaları için öğütler veriyormuş. O öğütlerden biri de sıkı giyinmekmiş. Öğretmen: “Çocuklar, soğuk havalarda montlarınızı giymezseniz hasta olabilirsiniz. Hasta olunca hem kendinizi kötü hissedersiniz hem de okula gelemezsiniz,” demiş. Ak bunu pek önemsememiş ve montunu giymeden dışarı çıkmaya devam etmiş. Çok soğuk bir günde Ak, montunu giymeden dışarı çıkmış ve arkadaşlarıyla birlikte oyun oynamış. Üşüdüğünü anlasa da montunu giymek için sınıfa geri dönmemiş. Akşam eve döndüğünde başı ağrıyor, burnu akıyormuş. Hasta olmuş ve birkaç gün evden çıkamamış. O süre boyunca arkadaşlarını görememiş, okula gidememiş, iyileşmesi de oldukça uzun sürmüş.
Ak, hasta olduğu günlerde annesini ve öğretmenini dinlemediği için çok pişman olmuş. İyileştiğinde annesine gidip “Anne, haklıymışsın. Bir daha montumu giymeden dışarı çıkmayacağım,” demiş. O günden sonra Ak, annesini ve öğretmenini dikkatle dinlemiş. Kış günlerini sağlıklı ve mutlu geçirmiş. Masal da burada bitmiş.
Daha fazla kısa masal okumak isterseniz Kısa Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.
