Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde kalbur saman içinde ormanın derinliklerinde yaşayan yardım sever bir aslan varmış. Bu aslanın adı Kahve imiş. Kahve, arkadaşlarına ve diğer hayvanlara her zaman yardım etmeye hazır bir aslanmış.
Günlerden bir gün Kahve ormanda gezintiye çıkmış. Neşe içinde dolaşırken, bir ağacın altında yaralı bir kuş görmüş. Kuşun kanadı incinmiş ve uçamıyormuş. Kahve, kuşun durumuna çok üzülmüş ve ona yardım etmek için yanına gitmiş. “Merhaba, benim adım Kahve, sana yardım etmemi ister misin?” diye sormuş. Kuş, Kahve’nin sesini duyunca gözlerini açmış ve zayıf bir sesle “Evet, bana yardım edersen çok sevinirim. Kanadım incindi ve uçamıyorum” demiş. Kahve, kuşun durumunu anlamış ve onu sakinleştirmek istemiş. “Merak etme, sana yardım edeceğim. Şimdi seni alıp doktor zebraya götüreceğim ve o senin kanadını iyileştirecek” demiş. Küçük kuş çok sevinmiş. Kahve, yaralı kuşu nazikçe patisiyle alıp sırtına koymuş. Yavaşça doktor zebranın evine doğru yürümüş. Doktor, kuşun kanadına krem sürmüş ve güzelce sarmış. Aç kaldığını anlayan Kahve de ona yiyecek ve su getirmiş. Kuş, bir bir kaç gün Kahve’nin evinde dinlenmiş ve kanadı iyileşmiş. Küçük kuş “Bana yaptığın bu iyilik için sana minnettarım. O kadar iyisin ki sana nasıl teşekkür etsem bilemedim” demiş. Kahve “Rica ederim, yardıma ihtiyacı olan birine yardım etmemek kötülük olurdu.” demiş. Kuş “Ben artık gitsem iyi olacak, burada senden başka tanıdığım yok. Arkadaşlarım hepsi göç etti ben kanadım yüzünden uçamadım.” demiş. Kahve “Şuan göç zamanı değil gitmen imkansız, bizler sana arkadaş oluruz istersen” demiş. Kuş bu teklife çok sevinmiş ve hemen kabul etmiş.
Kahve ile birlikte ormanda yaşayan diğer hayvanlarla tanışmış ve kendisine küçük bir yuva yapmışlar. Bütün hayvanlar çok mutlu olmuş. Orman da hep birlikte birbirlerine destek olup yaşayıp gitmişler. Bu masal da burada bitmiş.
Daha fazla kısa masal okumak isterseniz Kısa Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.
