Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde kalbur saman içinde güneşin ışıl ışıl parladığı, ayın ve yıldızların aydınlattığı harika bir orman varmış. Bu ormanda küçük bir tilki yaşarmış, bu tilkinin adı da Badem miş. Badem, ormanı izlemeyi çok severmiş. En sevdiği saatlerde gece saatleriymiş. Badem her gece odasına çekilir, yıldızları izlemek için geç saatlere kadar uyanık kalırmış.
Günlerden bir gün Badem uyanmakta zorlanmış. Okula geç kalacağı içinse annesi sürekli seslenmiş. Anne tilki “Badem, hadi uyan okula geç kalıyorsun!” demiş. Badem “Tamam anne” demiş ama zorla yataktan kalkmış. Annesi “Neden bu kadar zorlanıyorsun Badem? Halbuki erken yatıyorsun” demiş. Badem annesine yalan söylemek istememiş ve dürüstçe “Haklısın anne, ben odama girdiğimde hemen uyuyamıyorum. Yatağımın başına oturup, yıldızları izliyorum” demiş. Anne tilki gülümsemiş “Ah Bademciğim. Doğa, yıldızlar, güneş, çiçek her şey çok güzel. Ama bunları izlerken, kendimizi yormamamız lazım. Gece geç saate kadar oturmak yerine akşam olduğunda odana çekilip bir süre izleyip uykuna dalabilirsin. Böylece uykusuz kalmazsın. Sağlıklı büyümen için yeterli uykuya ihtiyacın var Badem” demiş.
Badem annesine hak vermiş, bir daha geç saate kadar oturmayacağına söz vermiş. O günden sonra yıldızları izlemeyi hafta sonlarına bırakmış ve erken uyumaya başlamış. Artık sabahları enerjik bir şekilde uyanıyor, okulda derslerini keyifle dinliyormuş. Masal da burada bitmiş.
Daha fazla kısa masal okumak isterseniz Kısa Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.
