Bir zamanlar, küçük bir kasabada yaşayan Duru adında sevimli bir kız çocuğu varmış. Duru ve ailesinin yaşadığı kasaba deniz kenarındaymış. Her gün bir birlikte sahile gider oyunlar oynarlarmış. Duru, kum oyuncaklarıyla oynamayı çok severmiş ve onları kimseyle paylaşmak istemezmiş.
Günlerden bir gün Duru ve ailesi deniz kenarına gidip piknik yapmaya başlamışlar. Duru hemen denizin kenarında oyuncaklarıyla kuleler yapmış. O sırada Duru’nun yanına çok sevimli bir çocuk gelmiş. Bu çocuğun adı Alp miş. Alp de oyuncaklarını alıp Duru’nun hemen yanına oturmuş. İki çocuk konuşmaya başlamışlar o sırada Alp’in dikkatini Duru’nun oyuncakları çekmiş ” Duru, oyuncaklarınla bende oynayabilir miyim?” diye sormuş. Bu soru Duru’nun hiç duymak istemediği bir soruymuş ve hemen “Hayır, asla! Benim oyuncaklarımla sadece ben oynarım” demiş. Alp bu tepkiye çok üzülmüş “Peki” demiş ve kendi oyuncaklarıyla oynamaya devam etmiş. Bir süre sonra Duru oyuncaklarından sıkılmış ve Alp’e bakmaya başlamış. Alp’in oyuncakları, kum kalıplarını merak etmiş ve onlarla oynamak istemiş. Alp’in yanına yaklaşıp “Alp, birlikte oynayabilir miyiz?” diye sormuş. Alp “Tabii ki, gel birlikte oynayalım!” demiş. İkisi birlikte kocaman bir kumdan kale yapmaya başlamışlar.
Duru ve Alp saatlerce sıkılmadan oynamışlar. Hava kararmaya başlayınca eve gitmek için iki çocukta oyuncalarını toplamaya başlayınca, Duru kendi oyuncaklarıyla Ali’yi oynatmadığı için çok pişman olmuş. Hemen Alp’in yanına gitmiş, “Alp, oyunun başında oyuncaklarımı seninle paylaşmadığım için çok üzgünüm. Aslında birlikte oynamanın ne kadar güzel bir duygu olduğunu bilmiyordum ama senin sayende öğrendim. Lütfen beni affet” demiş. Alp “Biraz üzüldüm ama özrünü kabul ediyorum,” demiş. O günden sonra Duru, arkadaşlarıyla oyuncaklarını paylaşmaya başlamış ve paylaşmanın onu çok mutlu ettiğini anlamış. Bu hikayede burada bitmiş.
Daha fazla hikaye okumak isterseniz Hikayeler kategorimizi inceleyebilirsiniz.
