Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde kalbur saman içinde gökyüzüne en yakın tepelerde bir grup güvercin yaşarmış. Bu güvercinler, yazın tarlalardan buldukları tohumları toplar, kışın yemek için saklarlarmış. Hepsi paylaşmayı severmiş, ama aralarından Lila adında bir güvercin çok farklıymış. Lila, “Benim kanatlarım çalışarak yoruldu, neden topladıklarımı başkalarına vereyim?” dermiş ve topladığı tohumları devasa bir ambara doldururmuş.
Diğer güvercinler Lila’ya yaptığının yanlış olduğunu, paylaşmanın güzel bir davranış olmadığını anlatırlarmış. Fakat Lila hiç umursamazmış. “Bana bir şey olmaz, siz kendinize bakın” dermiş. Günlerden bir gün tepede büyük bir fırtına çıkmış. Yer yerinden oynamış. Bütün kuşlar telaş içinde evlerine uçmuşlar ve erzaklarına sahip çıkmışlar. Lila da diğer kuşlar gibi hemen evine uçmuş ama evi pek dayanıklı değilmiş. Kiler odasının kapısı uçtu uçacakmış. Lila ne yapacağını bilememiş. Eğer kapı uçar giderse bütün biriktirdiği tohumlar savrulurmuş. Lila daha fazla dayanamayacağını anlayınca balkona çıkmış ve seslenmeye başlamış. “Yardım edin, yardım edin” Sesi duyan komşu serçe hemen Lila’nın evine gitmiş. Lila “Lütfen bana yardım et, eğer bu kapı uçarsa bütün sene aç kalırım” demiş. Serçe, rüzgar geçene kadar Lila’ya yardım etmiş. Birlikte kapıyı tutmuşlar ve rüzgarı atlatmışlar. Fırtına bitine Lila, serçeye teşekkür etmiş.
Serçe “Senin tohumların vardı, ama bizim kalbimizde sevgi vardı,” demiş. Lila, o günden sonra paylaşmanın ve sevginin önemini anlamış ve kış boyunca topladığı her şeyi komşularıyla paylaşmaya başlamış. Masal da burada bitmiş.
Daha fazla kısa masal okumak isterseniz Kısa Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.
