Bir zamanlar, ormanın derinliklerinde yaşayan küçük bir kaplumbağa varmış. Bu kaplumbağanın adı Mercan mış. Mercan çok meraklı, neşeli ve sevgi dolu bir kaplumbağaymış. Her gün ormanda arkadaşlarıyla oynar, eğlenirmiş.
Günlerden bir gün, Mercan çok hasta olmuş. Karnı ağrımış, burnu akmış, ateşi çıkmış… Anne kaplumbağa ona ilaç vermek istemiş ama Mercan ilaç içmeyi hiç sevmiyormuş. Çünkü ilacın tadı ona çok acı geliyormuş. Annesi ona “Eğer ilaç içmezsen iyileşemezsin. Lütfen bir yudum al” demiş. Ama Mercan inat etmiş. “Hayır, içmem. İlaç çok kötü.” demiş ve annesinin elinden kurtulup kabuğuna saklanmış. Anne kaplumbağa “Sen bilirsin Mercan, yarın okul tatil ve biz babanla kampa gideceğiz, sende evde oturursun. Teyzen gelip sana bakar. ” demiş. Mercan çok üzülmüş ama ilaç içmemeyi kafasına koymuş. Üzgün üzgün duran mercan uykuya dalmış. Uykusunda anne ve babasını kampa giderken görmüş. Kaplumbağalar kampta çok eğlenmişler, ateş yakmışlar, şarkılar söylemişler. Hatta en yakın arkadaşları ve Mercan’ın en yakın arkadaşı olan kurbağalar da gelmiş. Mercan birden yerinden sıçramış ve gözlerini açmış. Uyandığında bunların hepsinin bir rüya olduğunu anlamış ve içi rahatlamış. Çünkü Mercan da ailesiyle birlikte kampa gitmek istiyormuş. Hemen annesine seslenmiş “Anne, gelir misin?” Anne kaplumbağa “Efendim Mercan” demiş. Mercan “Anneciğim, ilaçlarımı getirir misin? Bende sizinle kampa gitmek istiyorum o yüzden hemen iyileşmem lazım” demiş. Anne kaplumbağa yavrusuna gülümsemiş “Tamam” demiş ve ilaçlarını getirmiş.
Mercan o gün annesini üzmeden ilaçlarını içmiş ve yemeklerini yiyip sağlıklı beslenmiş. Ertesi gün olduğunda kendisini daha güçlü hissetmiş. Evden çıkmadan da ilaçlarını içmiş ve bir daha ilaç içmekten hiç korkmamış. Bu masal da burada bitmiş.
Daha fazla kısa masal okumak isterseniz Kısa Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.
