Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde kalbur saman içinde ormanın derinliklerinde yaşayan bir zürafa ailesi varmış. Bu ailenin Zozo adında tatlı bir yavrusu varmış. Zozo diğer zürafalara göre kısaymış. Vücut yapısı çok uzun değilmiş bu yüzden çok üzülürmüş. Arkadaşlarına hep uzun boylu bir zürafa olmak istediğini söylermiş.
Zozo, her gün boyunun uzaması için dua edermiş ama boyu bir türlü uzamazmış. Bir gün en yakın arkadaşı olan ceylanla dertleşmiş. Zozo “Bende diğer zürafalar gibi uzun boylu olmak isterdim, onlar gibi ağaçların en üst dallarından yemek, ormanı yukardan izlemek en büyük hayalim” demiş. Ceylan “Zozo lütfen bunun için üzülme, senin boyunun kısa olması hiç önemli değil biz seni olduğun gibi seviyoruz” demiş. İki arkadaş bir süre daha sohbet etmiş ve ceylan evine geri dönmüş. O gece arkadaşı Zozo için neler yapabileceğini düşünmeye başlamış ve bu sorunu arkadaşlarına anlatmaya, birlikte çözüm bulmaya karar vermiş. Ertesi gün hemen arkadaşlarını toplamış ve Zozo’nun mutsuzluğunu anlatmış. Hepsi birden düşünmüşler ve çözüm bulmuşlar. Zozo yürüyüşe çıktığında yanında bulunan zürafalar ona ağaçların en üst dallarından vermişler, kuşlar Zozo için en yukarıda ki meyveleri toplamışlar, diğer hayvanlar da bütün ağaçların altına taş sermişler, bu sayede Zozo’un boyu diğer zürafalar gibi yüksek olmuş ve en yukarıdan ormanı izleyebilmiş. Zozo arkadaşlarının bu ince düşüncesi karşısında çok mutlu olmuş ve kendisini çok şanslı hissetmiş. Artık boyunun kısa olmasını hiç önemsemiyormuş.
Önemli olanın dış görünüş olmadığını kalp güzelliği olduğunu anlamış ve bir daha boyunun kısalığının sözünü bile etmemiş. Zozo arkadaşları sayesinde kendisiyle barışmış ve hepsine çok teşekkür etmiş. Masal da burada bitmiş.
Daha fazla kısa masal okumak isterseniz Kısa Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.
