Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde kalbur saman içinde denize kıyısı olan bir kasaba varmış. Kasabanın her sokağından denizin kokusu alınır, gökyüzünden de martılar hiç eksik olmazmış. Tüm kasaba halkı fırsat buldukça deniz kenarına gider, temiz hava alırlarmış.
Zeynep de sahil kasabasında yaşayan çocuklardan birisiymiş. Annesi ve babasıyla her fırsat bulduklarında sahile iner, balık ekmek yer, yürüyüş yaparlarmış. Ama deniz kenarında Zeynep’i üzen bir şey varmış. O da sahilin kirli olmasıymış. Kıyıda biriken plastik torbalar, şişeler ve balık ağları kasabanın kirlenmesine neden oluyormuş. Günlerden bir gün Zeynep ve annesi sahil kenarında yürüyüşe çıkmış. Zeynep denizi çok seviyormuş ama bu görüntü onu çok üzüyormuş. “Anne burasının böyle kirli oluşu beni çok üzüyor” demiş. Annesi “O zaman elimizden geldiği kadar buraları temizleyelim. Ne dersin?” diye sormuş. Zeynep çok sevinmiş hemen kıyıda ki dükkanların birine gitmiş ve bir torba istemiş. Torbayı alır almaz çöpleri doldurmaya başlamış. Zeynep ve annesi etrafı temizlerken, uzaktan bir martı da onları izliyormuş. İnsanların kıyıları temizlediğini görünce çok sevinmiş ve hemen diğer martı arkadaşlarına haber vermiş. Hepsi birlikte Zeynep ve annesinin yanına gitmiş. Yerde duran ipleri çekiştirmeye başlamışlar. Bunu fark eden Zeynep “Siz bana yardım mı edeceksiniz?” diye sormuş. İçlerinden bir martı başını sallamış ve yerde ki plastikleri gagasıyla alıp torbaya atmış. O sıra bir yengecin kıskaçlarıyla çöpleri aldığını görmüş. O gün Zeynep, martılar, yengeçler ve minik bir fokun yardımıyla sahili temizlemiş. Çöpler bir torbaya dolmuş, sahil yeniden pırıl pırıl olmuş. Sonunda, Zeynep büyük bir kayanın üzerine bir yazı kazımış: “Deniz canlılarının yuvasını koruyalım. Çöplerimizi toplayalım!”
Bu yazıyı gören köy halkı, Zeynep’in çabasını görmüş ve ona katılmaya karar vermiş. İnsanlar sahilde daha dikkatli olmaya başlamış. Martılar artık çöpler arasında yiyecek aramak zorunda kalmıyormuş, yengeçler özgürce kumlarda dolaşıyormuş, ve fok ailesi sahilde huzurla güneşleniyormuş. Zeynep, o günden sonra her sabah sahilde yürürken denizin temiz ve parlak olduğunu gördükçe mutlulukla gülümsüyormuş. Bu masal da burada bitmiş.
Daha fazla masal okumak isterseniz Masallar kategorimizden bir çok farklı masala ulaşabilirsiniz.
