Bir zamanlar küçük bir şehirde yaşayan Elif adında bir kız vardı. Elif, annesi ve babasıyla birlikte yaşıyordu. Küçük kız hayvanları çok severdi, ama evlerinde hiç hayvan besleyemiyorlardı. Çünkü annesi hayvan tüyüne alerjisi olduğunu söylüyordu. Elif, sokakta gördüğü kedileri ve köpekleri okşamakla yetiniyordu.
Bir gün, Elif okuldan eve dönerken, karşı kaldırımda bir kedi gördü. Kedi, çok zayıf ve ürkek görünüyordu. Elif, kedinin yanına gitmek istedi, ama kedi onu görünce kaçtı. Elif, kedinin peşinden koştu, ama kedi bir arabanın altına saklandı. Elif, kediye yaklaşmaya çalıştı, ama kedi çıkıp gelmedi. Elif, kediye “Merhaba, ben Elif. Senin adın ne? Ben sana zarar vermem. Gel, seni eve götüreyim. Orada sıcak bir yuva bulabilirsin.” dedi. Ama kedi, Elif’in sözlerini anlamıyordu. Sadece korkuyordu. Elif, kediye bir şey vermek istedi, ama yanında hiçbir şey yoktu. O sırada, bir bakkal dükkanının önünden geçti. Bakkal amca, Elif’i tanıyordu. Ona “Merhaba Elif, ne arıyorsun?” diye sordu. Elif, bakkal amcaya kedi hakkında anlattı. Bakkal amca, Elif’e bir kutu kedi maması verdi. Elif, bakkal amcaya teşekkür etti ve kedinin yanına koştu. Elif, kediye kedi mamasını uzattı. Kedi, kokladı, ama yemeye cesaret edemedi. Elif, kediye “Bak, bu sana özel. Hem çok lezzetli, hem de sana güç verir. Lütfen yemeğini ye. Sonra seni eve götüreyim. Annem ve babam da seni sevecekler.” dedi. Kedi, Elif’in sesini duydu. Elif’in sesi çok tatlı ve sıcaktı. Kedi, Elif’e güvenmeye başladı. Yavaş yavaş kedi mamasını yemeye başladı. Elif, kedinin yediğini görünce çok sevindi. Kedi de Elif’e minnettar oldu. Elif, kediye “Senin adın ne? Ben sana Pamuk diyeyim. Çünkü tüylerin pamuk gibi beyaz.” dedi. Kedi, Elif’in elini yaladı. Elif, kediye sarıldı. Kedi, Elif’in kollarında huzur buldu.
Elif, kediyle birlikte eve doğru yürüdü. Ama eve yaklaştığında, annesinin sesini duydu. Annesi, “Elif, neredesin? Hemen eve gel. Bugün çok soğuk. Üşütmüşsündür.” dedi. Elif, annesine “Anne, ben geldim. Yanımda bir misafirim var.” dedi. Annesi, “Misafir mi? Kim o?” diye sordu. Elif, “Bir kedi. Onu sokakta buldum. Dedi. Annesi “Elif, biliyorsun ki onu eve alamayız çünkü alerjim var. Ama kapının önünde onun için güzel, sıcak bir yuva yapabiliriz.” demiş. Elif çok sevinmiş ve annesiyle birlikte kediye güzel bir yuva yapmışlar. Minik kedi o günden sonra Elif’in en yakın arkadaşı olmuş ve sıcak yuvasında mutlu bir hayat yaşamış.
Daha fazla hikaye okumak isterseniz Hikayeler kategorimizi inceleyebilirsiniz.
