Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde kalbur saman içinde, renkli kanatlarıyla gökkuşağını andıran bir kelebek varmış. Kelebek, ormanın en güzel çiçeklerinin üzerinde dans eder, herkesin göz zevkine hitap edermiş. Ancak bu güzellik bir bedelle gelirmiş; kelebeğin kanatlarından dökülen tozlar çok kaşıntılıymış ve diğer hayvanlar ona dokunduklarında kaşınmaya başlarmış. Bu yüzden kimse kelebeğe yaklaşmak istemezmiş.
Kelebek, diğer hayvanların kendisinden kaçmasına çok üzülürmüş. Bir gün, ormanın derinliklerinde yaşayan bilge baykuşu ziyaret etmeye karar vermiş. Baykuş, kelebeğin sorununu dinledikten sonra ona bir öneride bulunmuş: “Neden kaşıntı yapmayan özel bir toz yapmıyorsun? Böylece herkes senin güzelliğini yakından görebilir.” Kelebek bu fikri çok beğenmiş ve hemen işe koyulmuş. Ormandaki çeşitli bitkilerden, kaşıntı yapmayan tozlar toplamış. Uzun uğraşlar sonucu, bu tozları kanatlarına sürmeyi başarmış. Artık kelebeğe dokunan hayvanlar kaşınmıyormuş. Bir sonraki bahar şenliğinde, kelebek tüm hayvanların önünde gösteri yapmış. Hayvanlar, kelebeğin kanatlarına dokunduklarında kaşınmadıklarını fark edince çok şaşırmışlar. Kelebek, “Artık benimle oynayabilir ve güzelliğimi yakından görebilirsiniz. Hepimiz farklıyız ve bu farklılıklarımızı kutlamalıyız,” demiş.
O günden sonra, kelebek ormanın en sevilen hayvanı olmuş. Herkes onun yanında olmak istemiş ve kelebek, farklılıkların sevgiyle karşılanması gerektiğini herkese öğretmiş. Ve böylece, orman daha da renkli ve mutlu bir yer haline gelmiş.
Daha fazla kısa masal okumak isterseniz Kısa Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.
