Emre, 3-B sınıfının en dağınık öğrencisiyken bir gün temizlik nöbetçisi olunca sınıfın düzeninden sorumlu tutulmuş. Başta zorlanan Emre, arkadaşlarının desteğiyle küçük adımlarla temizlik yapmayı öğrenmiş. Sınıfı, yemekhaneyi ve çalışma alanlarını düzenledikçe sorumluluk almanın ne kadar keyifli olduğunu fark etmiş. Bu hikaye çocuklara sorumluluk bilinci, düzen, işbirliği ve öz disiplin gibi değerleri eğlenceli ve anlaşılır bir dille öğretir.
Sabah güneşi okul bahçesine nazikçe düşerken çocuklar sınıflarına doğru koşuşturuyormuş. 3-B sınıfında ise herkes yeni güne heyecanla hazırlanıyormuş. Sınıfın en hareketli öğrencisi olan Emre, arkadaşlarına şakalar yapmayı çok severmiş ama bir konuda hiç iyi değilmiş: temizlik ve düzen. Sırasına defterlerini yığar, kalemlerini kaybeder, teneffüslerde yere kırıntılar dökmeye alışkınmış.
Bir gün öğretmenleri Ayla Hanım sınıfa girip gülümseyerek, “Bugün sınıfın temizlik nöbetçisi Emre!” deyince herkes şaşırmış. Emre’nin gözleri kocaman açılmış. “Ben mi? Ama… ben bu işleri hiç yapamam ki!” diye itiraz etmiş. Ayla Hanım ise sakince, “Öğrenmek için başlamak gerekir,” demiş. Teneffüs arasında Emre sınıfa baktığında dağınıklığın hiç bitmeyeceğini sanmış. Yerde bir sürü kağıt, masalarda ucu açık kalemler, köşede devrilmiş bir çöp kutusu… Tam pes edecekmiş ki en yakın arkadaşı Zeynep yanına gelip, “İstersen küçük şeylerle başla. Önce şu kağıtları topla,” demiş. Emredenemiş. Kağıtları toplamış, masaları düzenlemiş, kalemleri kutularına koymuş. Sınıf yavaş yavaş toparlanınca içinde tuhaf bir mutluluk hissetmiş. Öğle arasında yemekhaneye gittiğinde masalarda kırıntılar ve dökülmüş meyveler varmış. Emre bu kez kendi kendine, “Küçük adımlar…” diye mırıldanmış. Masayı silmiş, kırıntıları çöp kutusuna dökmüş, dökülen suyu bezle kurulamış. Arkadaşları onu hayranlıkla izlemiş. “Emre, harika yapıyorsun!” demiş Mehmet. Günün sonunda sınıf tertemiz olunca Ayla Öğretmen yanına gelip, “Bugün büyük bir sorumluluğu yerine getirdin. Temizlik yapmak seni daha düzenli biri yapar,” demiş. Emre de gururla gülmüş: “Ben de fark ettim öğretmenim. Aslında hiç zor değilmiş… Hem herkes için çok daha güzel oluyor.”
O günden sonra Emre sınıfın en düzenli öğrencilerinden biri olmuş; masasını toplar, çöp kutusunu düzeltir ve arkadaşlarına da yardımcı olurmuş. Sınıftaki herkes onun bu değişimini konuşurmuş. Ve artık 3-B sınıfında temizlik nöbeti olduğunda Emre şu sözleri söylermiş: “Temizlik yapmak bir görev değil, sınıfımıza verdiğimiz bir hediye!”
Daha fazla hikaye okumak isterseniz Hikayeler kategorimizi inceleyebilirsiniz.
