Bir varmış, bir yokmuş, evvel zaman içinde kalbur saman içinde ormanın derinliklerinde yaşayan küçük, tatlı bir kirpicik varmış. Bu kirpinin adı Misket miş. Misket, ormanın en güzel, en yeşil ağaçlarının altında kendisine, mantardan sıcak bir yuva yapmış.
Misket de diğer hayvanlar gibi kış geldiğinde kış uykusuna yatıyormuş. O sene de her zaman yaptığı gibi sonbaharın son günlerinde evini ayarlamış ve derin bir kış uykusuna yatmış. Misket kış boyunca hiç uyanmamış. O yıl, çok kar yağmış. Her yer bembeyazmış ama Misket, sıcacık yuvasında derin uykusunda uyuyormuş. Günler hızla geçip gitmiş. İlkbaharın sıcaklığını hisseden Misket, kış uykusundan uyanmış. Güneşin sıcaklığını iliklerine kadar hissetmiş. Heyecanla yuvasından çıkmış, ışığı görünce gözleri kamaşmış. Kendisine geldiğinde yaşadığı ormanın değiştiğini görmüş. Ağaçların bir çoğu kesilmiş, her yere çöp atılmış, hayvanlar gitmiş. Kirpi ormanın bu haline çok üzülmüş. Hemen ormanı eski haline çevirmeye karar verip, çalışmalara başlamış. Ormanda ki bütün çöpleri toplamış, dikilen ağaçlar yerine yenilerini ekmiş, ormanı terk eden arkadaşlarına ulaşmış ve hepsini ormana geri çağırmış. Kirpi, çok çalışmış ve ormanı güzelleştirmeyi başarmış.
Ormana geri dönenen hayvanlar Misket’e teşekkür etmiş. Onun sayesinde ormanlarına kavuşan hayvanlar çok mutu olmuşlar ve bir daha ormanlarını terk etmeyeceklerine söz vermişler. Misket de arkadaşlarıyla mutlu hayatına devam etmiş.
Daha fazla kısa masal okumak isterseniz Kısa Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.
