Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde kalbur zaman içinde çayırlarda yaşayan minik karıncalar varmış. Bu karıncalar sürekli çalışır, kış için hazırlık yaparlarmış. Zumo da o çayırda yaşayan karıncalardan birisiymiş. Zumo, çok yardım sever ve paylaşımcı bir karıncaymış. Ne bulursa her zaman yanında ki arkadaşıyla paylaşırmış.
Günlerden bir gün Zumo, çayırlarda dolaşmaya çıkmış. Bu sefer biraz uzak yerlere gitmiş ve bir ağacın altında bir çok bitki olduğunu görmüş. Sevinçle içlerine girmiş ve bitki tohumlarını toplamış. Çünkü karıncaların en sevdiği yiyecek bitki tohumlarıymış. Zumo, bunları tek başına yemek istememiş bu yüzden çantasına doldurup kendi çayırına gitmiş. Tüm arkadaşlarına seslenmiş “Arkadaşlar gelin, bakın ne buldum, bir çok bitki tohumu” demiş. Tüm karıncalar sevinçle Zumo’nun yanına gitmiş ve bitki tohumlarına bakmış. Hadi paylaşalım demiş Zumo ama o sırada iki karınca çantanın içinde ki tohumların hepsini almak istemiş. Herkes ne yapmaya çalıştıklarını izlemeye başlamış. Açgözlü iki karınca tohumları çekiştirmeye başlamış bir süre sonra iki karınca tohumların hepsini yere düşürmüş. Zumo, iki karıncanın bu davranışına çok üzülmüş, bunun doğru olmadığını biliyormuş ve arkadaşlarına dönüp “Arkadaşlar bu yaptığınız şey çok ayıp bir davranış. Elimizdekileri paylaşmamış gerek çünkü paylaşmak çok güzeldir” demiş. Zumo’nun sözleri iki karıncanın aklını başına getirmiş. Yaptıklarından pişman olmuşlar. Yerde ki tohumları alıp temizlemişler ve herkese paylaştırmışlar.
O günden sonra çayırda ki bütün karıncalar paylaşmanın önemin anlamışlar, paylaşmanın mutluluk getirdiğini öğrenmişler. Zumo da arkadaşlarına bunu öğrettiği için çok mutluymuş. Hepsi birlikte mutlu yaşamlarına devam etmişler. Gökten üç deniz kabuğu düşmüş; biri anlatanın, biri dinleyenin, biri de paylaşmanın önemini anlayan tüm çocukların başına.
Daha fazla kısa masal okumak isterseniz Kısa Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.
