Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde kalbur saman içinde çok yüksek bir dağın zirvesinde Şeker adında bir inek yaşarmış. Şeker, herkes tarafından çalışkanlığıyla bilinirmiş. Sabahın erken saatlerinde çimleri toplayıp yer ve taze sütünü biriktirirmiş. Süt biriktirmekten hiç yorulmaz, her zaman sütü olurmuş.
Günlerden bir gün Şeker dağda gezerken bir tavukla karşılaşmış. Bu tavuğun adı da Tembel miş. Ona Tembel ismini dağda yaşayan hayvanlar vermiş. Çünkü Tembel adı gibi “Tembel”miş. Şeker, Tembel’i görünce çok şaşırmış, çünkü yumurta yapması gereken zamanda, çimlerin üzerinde yatıp keyif yapıyormuş. O sıra da Tembel de Şeker’i görmüş ve “Merhaba Şeker, sanırım yine otlamaya geldin. Hiç durmadan çalışmak seni yormuyor mu? Artık bırak bu kadar çalışmayı, keyfine bak. Bak bana, ben hep keyif yapıyorum ve çok mutluyum.” demiş. Bu sözler Şeker’i düşündürmeye başlamış ve bir an olsun Tembel’i haklı bulmuş. “Sanırım haklısın Tembel, aslında bende çok yorgunum, sürekli çalışıyorum, biraz dinlenmek bana da iyi gelir” demiş ve başlamış Tembel gibi keyif yapmaya. Bir gün geçmiş, iki gün geçmiş, üç gün geçmiş, tembellik yapmak Şeker’e de iyi gelmiş. Ama gelin görün ki, günler hızla geçmiş ve kış gelip çatmış. Şeker tüm yaz boyunca çalışmadığı için ve yiyecek biriktirmiş nede süt. Yemeği olmadığı için bütün kış yiyecek yemek aramış.
Bir kış günü sabah erkenden yemek aramaya çıkmış ve Tembelle karşılaşmış. Şeker “Tüm yaz tembellik yaptığım için aç kaldım ve çok pişmanım. Bir daha asla böyle bir hataya düşmeyeceğim. Sende aklını başına topla ve çalışmanın önemini anla” demiş. Tavuk, arkadaşının düştüğü duruma çok üzülmüş ve ona kötü örnek olduğu için çok pişman olmuş. Kışı zor da olsa atlatan inek, yaz geldiğinde yine eskisi gibi çalışkan olmuş. Diğer hayvanlara bu deneyimini anlatmış ve onlara da ders niteliğinde bir öğüt vermiş. Masal da burada bitmiş.
Daha fazla kısa masal okumak isterseniz Kısa Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.
